بیشترین پایبندی نسبت به آرمان‌های فرقه‌ها از طرف افرادی دیده شده که حضور مستمر در محافل و جلسات فرقه‌ای داشته‌اند، نه کتاب خوان‌ها و نمادشناسان. این افراد از آن جا که مدت مدیدی را با مربیان و کارآگاهان در فرقه گذرانده‌اند و به خیال خود همه چیز برایشان حل شده است. از این‌رو چنان دلبستگی و دلدادگی در آن‌ها ایجاد شده که گاهی برای بازسازی فکری آن‌ها، تلاش‌های روانکاوان، روان‌شناسان، و مددکاران اجتماعی و حتی متخصصان بهداشت روحی و معنوی هم به جایی نمی‌رسد.