وهابی‌ها برای متهم کردن مسلمانان به شرک، آنان را به مشرکین صدر اسلام تشبیه کرده که به ادعای آنان، توحید ربوبی و شرک عبادی داشتند؛ وهابی‌ها به آیات قرآن استناد می‌کنند که خداوند به توحید ربوبی مشرکین تصریح کرده؛ در حالی که آیات وجوه مختلفی دارد: برخی مربوط به آینده و قیامت است، برخی پاسخ آنان پس از تفکر را بیان کرده و برخی آیات، ادعای شرک ربوبی نداشتن مشرکین را دروغ دانسته است.

به شیعه اتهام می‌زنند که آنان امیرالمؤمنین(ع) را خدا می‌دانند و برای اثبات آن به تفسیر یک آیه مثال می‌زنند؛ در پاسخ گفته می‌شود تأویل یک آیه غیر از معنای ظاهری آیه است و در آیه مذکور، کلمه رب، بر حضرت تأویل شده است که از نظر لغوی مانعی ندارد. لفظ مختص خداوند «رب» است اگر مطلق و به تنهایی بیاید و بر «رب» مضاف، معانی غیر خدا نیز اطلاق می‌گردد.