روایات جعلی مثنوی
مولوی در مثنوی معنوی با استناد به روایت «اصحابی کَالنُّجُومِ»، به دیدگاه عدالت صحابه که یکی از اصول فکری اهل‌سنت است اشاره می‌کند و این درحالی است که مصداق این روایت در احادیث شیعه، حضرات معصومین علیهم‌السلام هستند.
جلال‌الدین محمد بلخی(مولوی) در مثنوی معنوی برای نشان دادن عدالت صحابه رسول‌خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله، به روایتی استناد کرده است؛ در صورتی که این روایت طبق مبانی اهل‌سنت باطل و جعلی است و بعضی از بزرگان اهل‌سنت به جعلی بودن روایت اذعان کرده‌اند.
مولوی در کتاب مثنوی خویش، حدیثی را به شعر در آورده که نه تنها منابع معتبر شیعه و اهل‌سنت آن را نقل نکرده‌اند؛ بلکه بعضی از عالمان اهل‌سنت به جعلی بودن آن اذعان کرده‌اند.
داستان توبه نصوح در بین مردم به عنوان داستانی که برگرفته از روایات معصومین علیهم‌السلام بوده، بسیار رواج داشته؛ در صورتی که اولین منبع این داستان کتاب «مثنوی» بوده ولی در هیچ منبع تاریخی و حدیثی، چنین داستانی نقل نشده است.
مولوی در مثنوی، فضیلتی را به عایشه نسبت می‌دهد که در منابع اهل سنت، این فضیلت برای حضرت فاطمه(س) نقل شده است؛ از این‌رو، این سؤال در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد که چرا مولوی این فضیلت حضرت فاطمه(س) را برای عایشه نقل کرده است؟