درگیری سلفیان
سلفیه عنوانی عام است که گروههای مختلف سلفی را شامل میشود. سلفیه اگر چه در بسیاری از مبانی با یکدیگر مشترک هستند، ولی به عللی دارای تقسیمات مختلفی میشوند.
ابن تیمیه با تظاهر به زهد و پرهیزکاری بسیاری از مردم شام را شیفته خود کرد به گونهای که اگر کسی نسبت به سخنرانیهای ابنتیمیه اعتراض میکرد، مورد ضرب و شتم قرار میگرفت و این در حالی بود که بسیاری از علما و مذاهب اهلسنت به افکار باطل او پی برده بودند.
افراط که شاخصه اصلی در اندیشه سلفیان جهادی است، در قاعده ای به نام قاعده تکفیر کافر متجلی میشود. این در حالی است که برخی از جریانات سلفی خود این قاعده را قبول ندارند و معتقدند که هر کس کافری را کافر نداند حداکثر فاسق است و میگویند این قاعده از اجتهادات علماء است، لذا کسیکه با قاعدهای از قواعد علما (قواعدی اجتهادی) مخالفت کند، حتی فاسق هم نیست.
بحث توحید یکی از اساسی ترین مباحث پس از ظهور اسلام است و این کلمه در حقیقت شالوده دین اسلامی است که پیامبر در آن مدتی که به رسالت برگزیده شد و به خاطر آن مورد اهانت و تحقیر و شکنجه قرار گرفت صورت پذیرفت، چرا که این کلمه توحید در سرزمینی منتشر گردید که مردمان آن بجای خداوند یکتا بت پرست بودند و در بت پرستی هم به ان اقرار و اصرار هم داشتند و در نهایت با فراگیر شدن دین مبین اسلام بت پرستی از سرزمین حجاز برچیده شد. اما در میان مذاهب اسلامی در دهه های بعدی اختلاف در مصادیق و مفهوم آن به شدت رواج گرفت
سیاست اصلی بنیامیه و در رأس آنان معاویه، محو و نابودی اسلام محمدی از جامعه اسلامی و دفن نام و آثار پیامبر بود. پس از معاویه در راستای همین سیاست، مروان بن حکم اموی سعی داشت نام و آثار پیامبر را از بین ببرد از باب نمونه: مروان بن حکم بیشرمانه قبر پیامبر را سنگ خوانده و ابوایوب انصاری را از زیارت قبر شریف آن حضرت باز داشت.