امام حسین
یکی از شبهاتی که پیروان وهابیت در مبحث عزاداری به شیعه وارد میکنند شبهه قرآن خواندن سر بریده امام حسین (علیه السّلام) بر فراز نیزه است که است مسئله برای آنان قابل هضم نمی‌باشد و غالبا با تمسخر و استهزاء آنان مواجه می‌گردد. این در حالی است که این مسئله یکی از مسلّمات تاریخی بین شیعه و اهل‌سنت می‌باشد.
یکی از شبهات وهابیت در موضوع شهادت امام حسین (علیه السّلام) انکار اتفاقاتی است که پس از شهادت آن حضرت در عالم کون و مکان روی داده است؛ ابن تیمیه حرّانی، سرکرده‌ی وهابیت که چشم دیدن هیچ فضیلتی از اهل بیت (علیهم السّلام) را ندارد، در این‌باره می‌گوید: «به خوبی روشن است که اینها جز مزخرفات چیزی نیست.»
در مرام سلفیت و وهابیت پر است از تناقضات تاریخی. در جایی از تاریخ عزیز ترین افراد نزد رسول خدا خارجی و مهدور الدم می شوند و نبرد با آنان مباح می گردد ولی در جایی دیگر کسانی که علیه خلیفه و جانشین رسول خدا قیام می کنند تبرئه می شوند و عملشان توجیه می شود. چگونه این تناقضات حل خواهد شد؟
یکی از شبهاتی که پیروان وهابیت به شیعه وارد میکنند این شبهه می‌باشد که آنان همواره شیعیان را به خاطر عزاداری‌های همه‌ساله و به راه‌انداختن دسته‌ها و موکب‌های عزاداری مورد نکوهش قرار داده و می‌پرسند: سیدنا حسین ـ رضی الله عنه ـ کشته شد و به بهشت رفت، چرا شما شیعیان همه‌ساله این مراسم را تجدید و تکرار می‌کنید؟
خاندان بنی امیه و از جمله معاویه بعد از فتح مکه توسط مسلمانان، در ظاهر اسلام اختیار کردند اما هیچ گاه اسلام آنان قلبی نبود بلکه سراسر وجودشان کینه و حقد نسبت به پیامبر و دین اسلام بود و در هر فرصتی سعی میکردند تا ضربه بزنند اما با وجود پیامبر این امر میسر نشد تا اینکه پیامبر رحلت کرد و بعد از آن بود که راه برای تاخت و تاز این شجره ملعونه از نظر قرآن باز شد
وهابیان معقتدند که عزاداری بدعت است. این در حالی است که احمد بن حنبل در کتاب مسند، حدیثی را نقل کرده که عایشه در عزای پیامبر گرامی اسلام گریه و زاری کرد و حتی به صورت خود زد. روایت به این صورت است: «وقتی رسول خدا از دنیا رفتند، سر ایشان را روی بالشتی گذاشتم. بلند شدم و به همراه زنان به سر و صورت و سینه خود می‌زدم.»
کسی که مدعی امامت سیزدهم شیعیان و فرزند امام زمان است هنوز معرفت به مقام شامخ امامت ندارد! احمد بصری در کتاب خود به امام حسین (علیه‌السلام) جسارت می‌کند و این امام را (نعوذبالله) مشرک می‌خواند! در حالیکه آیه قرآن می‌فرماید: «إنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا [احزاب/33] اى اهل بيت، خدا مى‌خواهد پليدى را از شما دور نگه دارد و شما را پاك دارد.»
احمدالحسن بصری مدعی دروغین یمانی با تحریف وقایع کربلا، اکاذیبی بیان کرده و گفته است: «امام حسین(علیه‌السلام) در کربلا چه چیزی را تقدیم کرد؟ رؤیای صادقه و مکاشفات اهل‌بیت و اصحابش را تقدیم نمود، رؤیای وهب نصرانی هنگامی‌که حضرت عیسی(علیه‌السلام) را در خواب دید»
برخی شبهه کرده که عزاداری برای امام حسین از سیره اهل بیت نیست و این شیعیان هستند که عزاداری را مرسوم کرده و بدعت در دین ایجاد کرده‌اند. در پاسخ باید گفت: همه اهل بیت، سفارش به عزاداری برای امام حسین کرده و خود نیز در مصیبت آن حضرت گریسته‌اند. حتی امام حسین فرمود: من کشته اشک هستم، هیچ مومنی مرا یاد نمی‌کند مگر آنکه می‌گرید.
محمدعلی طاهری رهبر فرقه‌ی حلقه، طی اظهار نظری گفت: «ببینید اگر صورت مجادله باز شود، می‌بینیم که یزید هم صورتی از مجادله من است، باید طلب رحمت بکنیم، اما در دید کل‌نگر می‌گوید اگر یزید نبود امام حسین(سلام‌الله‌علیه) ارزشی نداشت و یا اگر یزید نبود عظمت امام مشخص نمی‌شد.»
دشمنان مکتب تشیع می‌گویند: در زمان پیامبر و اهل بیت، فرهنگی به نام عزاداری برای اباعبدالله الحسین مطرح نبوده است و این شیعیان هستند که عزاداری را مرسوم کرده‌اند. در پاسخ می‌گوییم فرهنگ عزاداری در کتاب‌های حدیثی شیعه به قدری نقل شده است که به جرأت می‌توان ادعای تواتر کرد. حتی پیامبر گرامی اسلام نیز عزاداری کرده است.
امام حسین (علیه السلام) نیز مانند باقی اهل بیت پیامبر، امیرالمؤمنین و حضرت زهرا و امام حسن (علیهم السلام) به حدیث غدیر استناد و استدلال نمود و این زمانی بود که در موسم حج در میان اقوام و قبائل دیگر مسلمین، آن هنگامی که جمع بودند خطاب به مردم آنها را قسم داد و جریان غدیر خم و حدیث پیامبر را برایشان بازگو نمود.
مذهب تشیع با پیوند عمیقی که با اهل بیت پیامبر و امامان و پیشوایان معصوم دارند در مباحث اعتقادی و باورهای دینی با دلایل عقلی و نقلی چنان پیشتاز در علوم الهی توسط این حضرات معصومین شدند که دیگر مذاهب و فرق اسلامی را توان مقابله با دیدگاه‌های محکم و مستدل این مذهب نیست و به خاطر همین انسانهای ره یافته قبول این مذهب میکنند.
یکی از حوادث تلخ تاریخ وهابیت، حمله این جماعت خونخوار به شهر کربلا با اسم دین است. جماعتی که چیزی از دین نمی‌دانند و حتی از انسانیت دور بوده و بربریت را در عمل نشان دادهاند. عبدالجواد کلیددار از خادمان حرم حسینی در زمان حمله وهابیت است. از او سخنان و بیاناتی در نحوه عملکرد خونخواران سعودی به ما رسیده است.