پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وقتی از مدعیان دروغین سخن به میان می‌آید، بزرگان صوفیه از پرمدعاترین آنها هستند، به گونه‌ای که اقطاب در نوشته‌های دراویش گنابادی، مظهر تام خداوند، خلیفه الهی، نایبان امام و محل نزول وحی و الهام الهی معرفی شده‌اند؛[1] پس نباید در هیچ مسئله علمی، دچار خطا شوند. اما در عمل وقتی علمیت هر کدام یک از اقطاب سنجیده می‌شود، روشن می‌شود که آنها در ابعاد مختلفی دارای جهل علمی هستند.

نورعلی تابنده(قطب سابق سلسله سلطانعلیشاهی) در سخنرانی خویش بیان می‌کند که امام حسین علیه‌السلام مظلوم نبوده و می‌گوید: «اگر خون او را هم بریزند با آنها دشمن نیست. آن شمشیرها با خدا دشمن هستند. ولی امام حسین (ع) کاری ندارد. شمشیرها نمی‌توانند کاری کنند. یزید و شمر و همه این‌ها رفتند. شمشیرها رفتند. ولی اسم اسلام باقی ماند. اسم اسلام و حسین (ع) با هم باقی ماند. به این حساب اگر بگویید، امام حسین (ع) شکست نخورد، پیروز شد، درست است؛ بنابراین امام مظلوم نبود و امّا بر مظلومیت امام حسن (ع) باید گریه کنیم. امامی که مظلوم بود، امام حسن (ع) بود».[2]

در صورتی که با بررسی آیات، روایات، ادعیه و روایات مشخص می‌شود «مظلومیت» یکی از صفاتی است که به امام حسین علیه‌السلام نسبت داده شده و این قطب دراویش گنابادی نسبت به این آیات و روایات و ادعیه که مشهور بین مردم هستند، بی‌خبر بوده و نشان از عدم انس او با متون دینی است. روایات متعددی در کتاب تفسیری فرات کوفی[3] و تفسیر عیاشی در تفسیر آیه «مَن قُتِل مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِیِّه سُلْطاناً»؛[4] «و هر کس مظلوم کشته شود، به سرپرست وی قدرتی داده‌ایم» از امام باقر علیه‌السلام روایت شده است که این آیه به امام حسین علیه‌السلام تفسیر شده است.

سلام بن مستنیر عن امام باقر علیه‌السلام در باره شأن آیه وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِهِ سُلْطاناً- فَلا یُسْرِفْ فِی الْقَتْلِ إِنَّهُ کانَ مَنْصُوراً «قال: هو الحسین بن علی علیه‌السلام قتل مظلوما و نحن أولیاؤه، و القائم منا إذا قام منا طلب بثار الحسین»؛[5] «گفت:آن حسین بن علی علیه‌السلام مظلوم کشته شده و ما اولیاء خون هستیم و قائم  ما اهل‌بیت علیهم‌السلام زمانی که قیام کند، خون‌خواه او خواهد بود». در این روایت، امام حسین علیه‌السلام مصداق کسی که مظلوم کشته‌شده معرفی شده است.

در زیارت‌های متعددی نیز همین صفت به امام حسین علیه‌السلام نسبت داده شده، صفوان جمال در روایتی از امام صادق علیه‌السلام نحوه زیارت اربعین اباعبدالله الحسین علیه‌السلام را نقل کرده، امام صادق علیه‌السلام صفات متعددی از جمله «المظلوم» را به امام حسین علیه‌السلام نسبت داده است: «قَالَ لِی مَوْلَایَ الصَّادِقُ صلوات‌الله‌علیهِ فِی زِیَارَةِ الْأَرْبَعِینَ تَزُورُ عِنْدَ ارْتِفَاعِ النَّهَارِ وَ تَقُولُ-... السَّلَامُ عَلَی الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهِیدِ»؛[6] «مولای من صادق درود خدا بر او باد به من گفت: در زیارت اربعین، هنگامی که روز شد زیارت می‌کند و می‌گوید:... سلام بر حسین مظلوم و شهید».

در نتیجه باید توجه کرد که در متون دینی ما بسیار تأکید بر مظلومیت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام شده ولی نورعلی تابنده که ادعای ولی اللهی داشت، نسبت به ساده‌ترین مطالب روایی شیعه بی‌خبر بوده است.

 پی‌نوشت:
[1]. گنابادی ملا سلطان محمد، ولایت‌نامه، حقیقت، تهران، ۱۳۸۰، ص۷۱؛ نورعلیشاه ثانی، صالحیه، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۴۶، ص۱۶۹؛ صالح علیشاه، نامه‌های صالح، تابان، ۱۳۴۶، ص۱۴.
[2]. کانال رسمی دارویش گنابادی.
[3]. کوفی، فرات بن ابراهیم، تفسیر فرات الکوفی، مؤسسة الطبع و النشر فی وزارة الإرشاد الإسلامی، تهران، چاپ: اول، ۱۴۱۰ ق، ص ۲۴۰.
[4]. اسراء/۳۳.
[5]. عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیرالعیاشی، المطبعة العلمیة، تهران، چ اول، ۱۳۸۰ ق، ج ۲، ص ۲۹۰.
[6]. طوسی، محمد بن الحسن، تهذیب الأحکام (تحقیق خرسان)، دارالکتب‌الإسلامیه، تهران، چ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج ۶؛ ص ۱۱۳.