گفت: در شاهنشاهی هخامنشی، مردم در رفاه بودند! گفتم طبق اسناد موثق تاریخی، در دوران هخامنشی، اشراف و تنها بخش اندکی از جامعه در رفاه بودند، اما اکثر مردم در فقر دست و پا می‌زدند. حتی در زمان خشایارشا، ظرف مدت چند ماه، قیمت گندم و جو، 7 برابر گران شد، یعنی تورم چندصد درصدی... البته خشایارشا کوشید که برخی از اشراف و درباریان را برکنار کند، ولی آنان به اندازه‌ای قدرت و نفوذ داشتند که خشایارشا را کشتند.

اما امروز...

واقعیت این است که بخشی از جامعه ما نیازمند است، اما اکثر کسانی که از فقر و نداری می‌نالند، از جهت اقتصادی فقیر نیستند. بلکه از جهت ذهنی فقیر هستند. به عبارتی، احساس فقر می‌کنند، لیکن در واقع امر، فقیر نیستند. آن هم به سبب خوی و خصلت و همچنین به سبب هجمه‌های رسانه‌ای است.

به چند واقعیت در جامعه ما، برای سفرهای خارجی، صف‌های طویل و دراز شکل می‌گیرد. در تعطیلات، حجم مسافر به شمال و جنوب و دیگر نقاط گردشگری ایران، به قدری است که گاهی مسیرهای یک ساعته در 4 یا 5 ساعت طی می‌شود. آرایش‌گاه‌های زنانه جزو پردرآمدترین مشاغل هستند. لباس‌فروشی‌‌های اشرافی و فروشگاه‌های لوازم گران‌قیمت منزل، هر روز تعدادشان بیشتر و مالکان آن ثروتمندتر می‌شوند. در خیابان  در محیط کار، نظاره‌گر رقابت‌های شدید بر سر تجمل و تجمل‌گرایی هستیم. این‌ها ویژگی‌های یک جامعه فقیر نیست.