پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید بعد از عملیات موفق طوفان الاقصی، به انتقاد از جنگ پرداخت و هرگونه اقدام غیردیپلماتیک را بی‌فایده خواند. وی پس از موضع‌گیری غیرمنطقی خود که مورد انتقاد علمای اهل‌سنت قرار گرفت، موضع قبلی خود را مسکوت گذاشت و به ظاهر از مظلومین غزه دفاع کرد و درباره جنایات اخیر اسرائیل گفت: «اتفاقات تلخ و ناگوار غزه، همه چشم‌ها را تاریک و همه دل‌ها را غمگین و حزین می‌کند. بمب مانند باران بر شهر غزه که جمعیت متراکمی دارد می‌ریزد و مردم این شهر دارند آواره می‌شوند و هیچ دولتی اجازه ورود آنها را به کشورش نمی‌دهد. آب و برق و نان و مواد غذایی بر مردم غزه بسته شده است و مردم این شهر، در حال نابودی و تلف‌شدن هستند. همین محاصره غزه به تنهایی سبب تلف‌شدن مردم این شهر می‌شود».[1]

البته دفاع از مظلومین غزه، بسیار بهتر از نظریه قبلی اوست؛ نظریه‌ای که بر مبنای آن، چون جنگ علیه اسرائیل فایده‌ای ندارد، فلسطینیان باید از حقوق خود بگذرند، تا به آرامش برسند. اما باید گفت که این موضع نیز ایرادی دارد که باید مسلمانان به آن دقت داشته باشند. یکی از طرح‌های استکبار علیه مردم فلسطین، معامله قرن بود که ترامپ به دید اقتصادی به مشکل اسرائیل نگریست و راه‌حلی مطرح کرد. طرح وی به این صورت بود که فلسطین به صهیونیست‌ها فروخته شود و در ازای آن، دولت یهود در کل فلسطین به رسمیت شناخته شود. روابط رسمی بین کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی برقرار گردد، بدون آنکه دولتی فلسطینی در فلسطین به وجود آید. به همسایگان فلسطین، مبلغی داده شود که آوارگان فلسطینی را اسکان دهند و آوارگان حق برگشت به فلسطین را نداشته باشند.

اکنون نیز قصد صهیونیست‌ها این است که با بمباران شدید غزه، مردم غزه را به سمت صحرای سینا در مصر منتقل کنند. در روزهای ابتدایی جنگ اسرائیل، جمعیتی از مردم غزه که در جنوب آشنایانی داشتند، به سمت جنوب رفتند، ولی به محض اینکه موضوع کوچ فلسطینیان مطرح شد، فوراً به شمال برگشتند و حاضر شدند زیر بمباران باشند، ولی کوچ از غزه صورت نگیرد.

عبدالحمید که گفته بمب مانند باران بر غزه می‌ریزد و مردم آواره می‌شوند و هیچ دولتی اجازه ورود آنها را به کشورش نمی‌دهد، سخن درستی نیست؛ چرا که اگر مصر هم راضی شود تا مردم غزه به صحرای سینا (که امکانات خاصی ندارد ولی محاصره نبوده و امکان کمک رساندن به آنان فراهم است) بروند، آنان قصد فرار از خاک خود را ندارند و با علقه‌ای که به وطن خود دارند، حاضر به خروج از غزه بدون بازگشت به آن نیستند.[2] کشورهای عربی، ازجمله مصر، اردن و عربستان متوجه توطئه اسرائیل شده‌اند و می‌دانند مهاجرت از فلسطین، همانند مهاجرت‌های سابق، بی‌بازگشت است[3] و اسکان مهاجران غزه در مصر، همراهی با اسرائیل است. به همین جهت،  رئیس جمهور مصر به سران اسرائیل پیشنهاد می‌کند که ساکنان نوار غزه را به صحرای نقب در اراضی اشغالی منتقل کنند و پس از اجرای عملیات علیه حماس و جهاد اسلامی و نابودی آنها، دوباره آوارگان فلسطینی را به نوار غزه بازگرداند.[4]

اما اینکه عبدالحمید گفت ورود آب، برق، نان و مواد غذایی بر مردم غزه بسته شده و مردم این شهر، در حال نابودی و تلف‌شدن هستند و همین محاصره غزه، به تنهایی سبب تلف شدن مردم این شهر می‌شود، قسمتی از واقعیت است. ورود آب به غزه که از طریق لوله‌کشی که از قدس می‌آمد، مسدود شده و آب را از منابع زیرزمینی تأمین می‌کنند. محاصره غزه نیز برای این دو هفته نیست، بلکه حدود شانزده سال است که این محاصره وجود داشته و آنان به این وضعیت عادت کرده‌اند. اینکه درخواست شود ظلم اسرائیل در محاصره غزه باید پایان یابد، سخن درستی است و در شرایط فعلی، وضعیت را بغرنج کرده، ولی باید بدانیم که این ظلم، ظلمی قدیمی است و با چنین ظالمی نباید صلح کرد، بلکه باید به هر طریقی که امکان دارد، حق خود را پس گرفت.

پی‌نوشت:
[1]. سخنان عبدالحمید در 28 مهرماه 1402.
[2]. سایت فرارو، «چرا مصر مخالف انتقال مردم غزه به صحرای سینا است؟»، کد خبر: ۶۷۳۵۱۶، ۲۲ مهر ۱۴۰۲.
[3]. «مخالفت با کوچاندن مردم غزه و اخراج آنان از فلسطین»
[4]. تحولات جهان اسلام، «راهکار ژنرال السیسی برای اتمام غائله نوار غزه!»، ۲۶ مهر ۱۴۰۲.