پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ جریان‌های انحرافی برای نفوذ در جامعه شیعی، با انتساب صفات معصومین علیهم‌السلام به رهبران فرقه، برای ایجاد بدل‌سازی و تشابه‌سازی تلاش می‌کنند؛ تا از این رهگذر بتوانند رهبر خویش را به تدریج در جایگاه معصومین علیهم‌السلام قرار دهند.

جریان احمد اسماعیل بصری، طبق رویه همیشگی خود، تمام صفاتی که مختص امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه می‌باشد را غصب کرده و آن را بر احمد اسماعیل تطبیق می‌دهند. در روایات، منتقم خون امام حسین علیه‌السلام لقب خاص امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه است که جریان انحرافی احمد اسماعیل، این لقب را برای او غصب کرده‌اند.

هفته‌‌نامه زمان‌ظهور، ضمن مقاله‌ای از کتاب «احمد موعود» دکتر علاء سالم[1] نقل کرده‌اند: «آن قربانی عزیزی که خواستار انتقام خون جدش حسین علیه‌السلام است که در کربلا در کنار رود فرات به شهادت رسید؛ بنابراین امام مهدی علیه‌السلام، در دعای ندبه به ما یاد می‌دهد که در یاد فرزند قائمش احمد، سوگواری کنیم و بخوانیم: «کجاست خواهندۀ حق پیامبران و فرزندان پیامبران، کجاست خواهندۀ خون کشته در کربلا» و چون کربلا در شمال بصره قرار گرفته، پس این بدین معناست که محل سکونت و جایی که از آن شروع می‌کند در جنوب کربلا خواهد بود».[2] علاء سالم یکی از بزرگان مکتب نجف، مدعی است قائمی که منتقم خون امام حسین علیه‌السلام می‌باشد، احمد اسماعیل بصری است.

انتقام از قاتلان امام حسین علیه‌السلام، یکی از اموری است که در روایات جزء وظایف امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه به حساب آمده است. ابوحمزه ثمالی از امام باقر علیه‌السلام سؤال کرد که چرا فقط قائم علیه‌السلام، قائم نامیده شده است؟ حضرت در پاسخش فرمود: «هنگامى که جدم حسین بن على علیه‌السلام به شهادت رسید، فرشتگان آسمان به درگاه خداوند متعال نالیدند و گریستند و عرض کردند: پروردگارا! آیا کسى را که برگزیده‌ترین خلق تو را به قتل رسانده است به حال خود وا مى‌گذارى؟ خداوند متعال به آنها وحى فرستاد: آرام گیرید! به عزت و جلالم سوگند از آنها انتقام خواهد کشید، هر چند بعد از گذشت زمانى باشد! آنگاه پرده حجاب را کنار زده و فرزندان حسین علیه‌السلام را که وارثان امامت بودند، به آنها نشان داد. ملائکه از دیدن این صحنه بسیار مسرور شدند. یکى از آنها در حال قیام نماز مى‌خواند. حق تعالى فرمود: به وسیله این قائم از آنها انتقام خواهم گرفت».[3] روایت نقل شده، بیان‌کننده این نکته است که انتقام خون امام حسین علیه‌السلام توسط حضرت مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه صورت می‌گیرد و کسی دیگر منتقم نیست؛ حتی مختار ثقفی که قاتلان امام حسین علیه‌السلام را مجازات کرد را نمی‌توان منتقم نامید.

در روایات بسیاری شخص قائم علیه‌السلام و ویژگی‌ها او را به شکل‌های مختلفی معرفی کرده‌اند، تا جلوی ادعای قائم بودن مدعیان گرفته شود. امام جواد علیه‌السلام در روایتی که امامان پس از خود را برای صَقْر بن أَبی دُلَف شمارش می‌‌کرد، قائم را معرفی کرد و فرمود: «الْإِمَامُ بَعْدِی ابْنِی عَلِیٌّ أَمْرُهُ أَمْرِی وَ قَوْلُهُ قَوْلِی وَ طَاعَتُهُ طَاعَتِی وَ الْإِمَامُ بَعْدَهُ ابْنُهُ الْحَسَنُ أَمْرُهُ أَمْرُ أَبِیهِ وَ قَوْلُهُ قَوْلُ أَبِیهِ وَ طَاعَتُهُ طَاعَةُ أَبِیهِ ثُمَّ سَکَتَ فَقُلْتُ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَمَنِ الْإِمَامُ بَعْدَ الْحَسَنِ فَبَکَى(علیه السلام) بُکَاءً شَدِیداً ثُمَّ قَالَ إِنَّ بَعْدَ الْحَسَنِ ابْنُهُ الْقَائِمُ بِالْحَقِّ الْمُنْتَظَرُ»؛[4] «امام بعد از من پسرم علی است که امرش امر من و سخنش سخن من و طاعتش طاعت من است و امام بعد از او فرزندش حسن است که امرش امر او و سخنش سخن او و طاعتش طاعت اوست. سپس ساکت شد. پرسیدم ای فرزند رسول خدا پس امام بعد از حسن کیست؟ پس امام گریه شدیدی کرده و فرمود: همانا بعد از حسن فرزندش قائم به حق بوده و مورد انتظار قرار می‌ گیرد».

پس طبق این روایت و سایر روایات معصومین علیهم‌السلام لزوماً قائم علیه‌السلام فرزند بلافصل امام حسن عسکری علیه‌السلام است و این سخن، نقض کننده ادعای قائمیت هر شخصی از جمله احمداسماعیل[5] می‌باشد که ادعای قائمیت دارد. در نتیجه روایات، بیان‌کننده این مسئله هستند که از منظر اهل‌بیت علیهم‌السلام، فقط فرزند بلافصل امام حسن عسکری علیه‌السلام قائم و منتقم خواهد بود و ادعای احمد اسماعیل بصری، سخنی پوچ و بی‌اساس است.

پی‌نوشت:
[1]. مکتب نجف اولین و اصلی‌ترین، انشعاب جریان انحرافی احمد اسماعیل بصری واقع در عراق است.
[2]. هفته‌نامه زمان ظهور تحت اشراف موسسه رسمی وارثین ملکوت(هفته نامه رسمی جریان احمداسماعیل بصری).
[3]. ابن بابويه، محمد بن على، علل الشرائع، قم، كتاب فروشى داورى، اول، 1385ش، ج‏1 ، ص160.
[4]. خزاز رازى، على بن محمد، كفاية الأثر في النصّ على الأئمة الإثني عشر، قم، بيدار، ق1401، ص 28.
[5]. بصری، احمد بن اسماعیل، الجواب‌المنیرعبرالثیر، بی‌جا، اصدارات‌انصار‌امام مهدی، ج7، ص145.