پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از شاخصه هایی که در جریان مدعیان دورغین مهدویت معاصر مشترک می باشد این است که در اولین مراحل به پیروان خود این مسئله را القاء می کنند که علما دشمن آمدن امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) هستند و این شگرد به خاطر این است که تنها عامل مقابله در برابر آنها برای جلوگیری از تحریف دین، عالمان دینی هستند.

در این شگرد مدعیان دورغین به روایات جعلی و ضعیف و یا روایاتی که به گروه خاصی از عالمان مثلا بتریه(1) اشاره دارد تمسک کرده و پیروان خود را به واسطه جهل به علوم دینی فریب می دهند.

علی محمد شیرازی، موسس فرقه بابیه و بستر ساز بهائیت، در مناظره ه­ای با عالمان شیعی دست به جعل روایت زده و به دلیل ضعف علمی در پاسخ گویی به جعل روایتی در مذمت فقها اقدام می‌کند. این واقعه را ولیعهد آن زمان، ناصرالدین میرزا خطاب به محمد شاه قاجار چنین گزارش کرده ­است: «هو الله تعالی شانه‌. قربان خاك پای مباركت شوم‌. در باب «باب‌» كه فرمان قضا صادر شده بود كه علما را احضار كرده با او گفت و گو نمايند؛ حسب‌ الحكم همايون محمل فرستاده با زنجير از اروميه آورده، به كاظم خان سپردند... اول حاجی محمود پرسيد كه مسموع می شود كه تو می گویی من نايب اول هستم و بابم و بعضی كلمات گفته‌ای كه دليل بر امام بودن، بلكه پيامبری توست‌؟! گفت‌: بلی، حبيب من! ... نايب امام هستم من و باب هستم و آنچه گفته‌ام و شنيده‌ايد، راست است‌. اطاعت من بر شما لازم است، به دليل (أدْخُلُو البابَ سُجَّدا)؛ و لكن اين كلمات را من نگفته‌ام‌. آن كه گفته است‌، گفته است‌. پرسيدند: گوينده كيست‌؟ جواب داد: آن كه به كوه طور تجلی كرد: «روا باشد اناالحق از درختی  / چرا نبود روا از نيكبختی». منی در ميان نيست اين‌ها را خدا گفته است. بنده به مقوله شجره طور هستم آن وقت در او خلق می شود [شد،] الان در من خلق می شود و به خدا قسم كسی كه از صدر اسلام تاكنون انتظار او را می كشيدند، منم‌. منم آن كه چهل هزار علما منكر خواهند گشت پرسيدند:این حدیث در کدام کتاب است که چهل هزار علما منكر خواهند گشت؟ گفت: اگرچهل هزار نباشد، چهار هزار که هست»(2) اما چنین ادعایی را که علی محمد باب شیرازی مطرح می کند در منابع روایی از معصومین (علیهم السلام) نقل نشده است .

در میان فرقه های مختلف و مانند گروهک احمد اسماعیل، گزارشی را به نام امام صادق(علیه السلام) علیه فقها نقل می کنند: «أعداؤه مقلّدة العلماء أهل الاجتهاد... لو لا أنّ السیف بیده لأفتی الفقهاء بقتله و لکنّ اللّه یظهره بالسیف و الکرم فیطمعون و یخافون و یقبلون حکمه من غیر إیمان و یضمرون خلافه(3) دشمنان امام زمان مقلیدین عالمان اهل اجتهاد می باشد... و اگر شمشیر در دستش نبود، بی گمان بعضی فقهاء فتوا به قتلش می دادند ولی خداوند او را با سلاح و بخشندگی ظاهر می کند، پس ناچار از او اطاعت می کنند و از ترسش حکمش را بی آن که ایمان داشته باشند می پذیرند و در دل مخالف اند.»

این سخنی که گروهک احمد اسماعیل به آن تمسک کردند کلام امام صادق(علیه السلام) نبوده و عبارتی است که فقط از محیی الدین عربی فیلسوف شهیر اهل سنت نقل شده و به اشتباه به امام صادق(علیه السلام) نسبت داده شده است. در واقع این گروهک برای این استدلال خود، به افراد غیرمعتبر در مباحث مهدویت یعنی شیخ ابوالحسن مرندی و کتاب های غیر معتبری مانند یوم الخلاص رزوگار رهایی اثر کامل سلیمان استناد کرده اند.

برای روشن شدن باطل بودن چنین روایاتی باید به روایتی که نقش روشنگرانه ای برای عالمان دینی در عصر غیبت کبری ترسیم کرده اند تمسک کرد. مانند روایتی در تفسیر منسوب به امام حسن عسکری(علیه السلام) از  امام هادی(علیه السلام) نقل نموده است: «اگر بعد از غيبت قائم ما نبود وجود علمايى كه به سوى او مى‏‌خوانند و به وجود او رهنمون مى‏‌شوند و با حجت‌هاى الهى از دين او دفاع مى‏‌كنند و بندگان ناتوان خدا را از دام‌هاى ابليس و پيروان او مى‏‌رهانند و از دام های ناصبی ها نجات بخشند کسی در دين خدا پا برجا نمی ماند و همه مرتد می شدند، ولی آنان رهبریث دل‌های شيعيان ضعيف را با قدرت در دست می گيرند و حفظ می کنند، چنان که ناخدای کشتی، سکان و فرمان کشتی را نگاه می دارد؛ آنان نزد خدا والاترين انسان ها هستند.»(4)

در نتیجه، عالم دینی در عصر غیبت کبری محافظان مردم از جریان های انحرافی بوده و برای حفظ دین باید در فتنه هایی که در آخرالزمان ایجاد می شود، برای نجات از دام ها به عالم دینی متمسک شد.

پی نوشت:

(1)بتریه گروهی از زیدیه می‌باشند که بعد از شهادت زید بن علی در سال ۱۲۱ هـ ق در مسیر جریان فکری زیدی شروع به کار کرد

(2)گلپایگانی، ابوالفضل، کشف الغطاء،ص202، بی­جا، بی‌نا.

(3) سليمان، كامل، يوم الخلاص في ظل القائم المهدي (عليه السلام)، ص274، دار المجتبى - قم (ايران)، چاپ: 1، 1427 ه.ق.

(4)حسن بن على عليه السلام، امام يازدهم، التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن العسكري عليه السلام، ص345، مدرسة الإمام المهدي عجل الله تعالى فرجه الشريف - ايران ؛ قم، چاپ: اول، 1409 ق.