ویل دورانت (William Durant) درباره زنان عصر هخامنشی می‌نویسد: «زنان طبقات بالای اجتماع، جرئت آن نداشتند كه جز در تخت روان روپوش‌دار از خانه بيرون بيايند. هرگز به آنان اجازه داده نمی‌شد كه آشكارا با مردان معاشرت كنند. زنان شوهردار حق نداشتند هيچ مردی را ببينند. در نقش‌هايی كه از ايران باستان بر جای مانده، هيچ صورت زن ديده نمی‌شود و نامی از ايشان به نظر نمی‌رسد. كنيزكان آزادی بيشتری داشتند، چه اینکه از مهمانان خواجه خود پذيرايی می‌کردند.»