استقامت اعدامی‌های بهائی تا پای دار
یکی از اعضای تشکیلات بهائیت مدعی شد قبل از اعدام دَه زن بهائی در شیراز (1362ش)، چهار جلسه به آنان در زندان فرصت توبه داده شد، اما آنان برنگشتند و اعدام شدند!....
اما چگونه به دروغ می‌توان علّت اعدام این ده زن را بهائی‌باوری و استقامت بر عقیده بیان کرد در حالی که پیشوایان بهائیت از ترس تنبیه و مجازات از عقاید خود دست می‌شستند؟
اگر عقیده و باور به بهائیت سبب اعدام کسی بود، پس چرا پس از انقلاب به جای تمام بهائیان، تنها تعداد بسیار محدودی، آن هم از مفسدین رژیم سابق اعدام شدند؟!
در واقع بهائیت با این دروغ که ده زن بهائی شجاعانه بر عقیده‌شان ماندند و اعدام شدند، ناخواسته این مفهوم را می‌رساند که اکثر بهائیان از ترس، عقایدشان را منکر شدند و زنده ماندند؟!
عکس:
موضوع:
افزودن نظر جدید