پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از وظایف منتظران امام زمان (عجل‌الله‌فرجه)، محبت به حضرت در کنار انتظار کشیدن برای ظهور ایشان است؛ زیرا بدیهی است تا زمانی که محبت به امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) در وجود انسان شکل نگرفته و شعله‌ور نشده باشد، او نمی‌تواند به وظایف منتظر واقعی عمل کند. محبت به امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) وظیفه‌ای است که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به دستور خداوند از ما خواسته است؛ آن جایی که در قرآن کریم می‌فرماید: «قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی [شوری/‌23] بگو ای پیامبر که من از شما بر این رسالتم، هیچ مزدی جز مودّت با نزدیکانم نمی‌طلبم.»

محبت نیز تابع معرفت و شناخت است و هر چه شناخت بیشتر شود، محبت شدیدتر خواهد بود. راه ایجاد و تعمیق محبت به امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) آن است که انسان به صاحب الزمان (عجل‌الله‌فرجه) به عنوان مطلوب کامل خویش، معرفت حاصل کند و ابعاد وجودش را بشناسد تا نهایتاً به این باور برسد که مصداق اکمل هر خیری در وجود امام عصر (عجل‌الله‌فرجه) است.

این شناخت و معرفت دو سطح دارد؛ معرفت در سطح عام که جنبه عقیدتی است، به این معنا که امام را واجب الاطاعة بداند و معرفت در سطح خاص که شناخت امام با ویژگی‌ها و توصیفاتی که در عبارات معصومین (علیهم‌السلام) و ادعیه و زیارات در خصوص ایشان آمده است؛ لذا شناخت امام و حجتِ هر زمانی، همواره مورد تأکید بوده است. بنابراین منتظِر، باید شناخت خود را به امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) کامل کند تا محبت امام در او پدید آید.