شناخت امام
محبت به امام زمان (عج) وظیفه‌ای است که پیامبر اکرم (ص) به دستور خداوند از ما خواسته است؛ محبت نیز تابع معرفت و شناخت است و هر چه شناخت بیشتر شود، محبت شدیدتر خواهد بود؛ بنابراین منتظِر باید شناخت خود را به امام زمان (عج) کامل کند تا محبت امام در او پدید آید.
مضمون آیه قرآن، تصریح بر حضور هر شخصی در آخرت با امام خود دارد؛ از این روی و با توجه به غیبت امام زمان (عج)، برخی از شیعیان در هراسند که امامشان کیست؟! این مسئله در صدر اسلام نیز مطرح شده است و ائمه به آن پاسخ دادند. آنچه مهم است، شناخت امام است و همین مسئله برای آخرت کافی است.
برای شناخت یک شخص اهل‌سنت از یک وهابی، کافی است که از او در مورد تقلید سؤال شود؛ اگر خود را پایبند به یکی از مذاهب حنفی، مالکی، شافعی و یا حنبلی دانست، او اهل‌سنت است و اگر گفت که ما تابع کتاب و سنت هستیم؛ او وهابی و یا دست‌کم، وهابی زده است.
در کتاب جواب المنیر یک شخصی از اتباع احمد بصری به نام ابوعلی از وی سؤالی می‌پرسد؛ اما احمد البصری در جواب به این سؤال هیچ جوابی نمی‌دهد و سکوت می‌کند! اما در روایات یکی‌از خصوصیت‌های شناخت امام را جواب‌دهنده‌ی به سوالات می‌دانند. حال دلیل سکوت دجال بصره به این سؤال چیست؟!