پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ خداوند حکیم از خلقت مخلوقات و موجودات عالم هدف داشته و آنان را عبث و بیهوده خلق نكرده است. بر این اساس، برای رساندن پیام و هدف خود به انسان‌هایی که آن‌ها را مختار آفریده، رسولانی فرستاده و انبیائی را مبعوث کرده است و این ارسال رسل و بعث انبیاء از چندین هزار سال پیش، مؤید هدفمندی خلقت و نظام هستی است.

زمان دقیق خلقت حضرت آدم (علیه‌السلام) به عنوان اولین پیامبر خدا مشخص نیست و جزئیات زندگی بسیاری از پیامبران نامعلوم است؛ اما آن‌چه مشخص است این است که خداوند در زمان‌های متمادی، انبیاء و رسولان متعددی را یکى پس از دیگرى بر انگیخت تا این‌که سلسله انبیاء به نقطه اوج و تکامل نهایى رسید.

در بین این 124 هزار پیامبری که خداوند فرستاده است، برخى با یک برنامه محدود و براى یک جامعه محدود فرستاده شدند، سپس در سال‌های بعد نبى یا رسول دیگری با برنامه کامل‌تر آمده تا این‌که سلسله نبوت، با بعثت خاتم الانبیاء محمد بن عبدالله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) ختم شد و اوصیاء و جانشینان حضرت، پس از ایشان آمدند و امامت ائمه طاهرین (علیهم‌السلام) سپری شد تا این‌که نوبت به خاتم الاوصیاء و امید همه انبیاء و وصى آخرالزمان (عجل‌الله‌فرجه) رسید.

طبق روایات اهل بیت (علیهم‌السلام) تمام انبیاء گذشته به نبی خاتم و اوصیاء او خصوصاً وصى آخر حضرت اعتقاد داشته‌اند و ظهور امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) اوج آمال انبیاء و اولیاء الهی (علیهم‌السلام) است.

روشن است که دانستن این معارف در مورد انبیاء الهی و سیر آنان تا آخرین انبیاء و اوصیاء، موجب ایجاد امید و نشاط در دل منتظران و امیدواران به ظهور خاتم الاوصیاء می‌شود؛ دانستن هدف خداوند از فرستادن پیامبران و نجات بشریت توسط آخرین وصی از آخرین پیامبر خدا می‌تواند در جهت امید آفرینی منتظران مفید باشد.