پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند: « مؤمن مخلص مثل آب می‌ماند؛ در تمام عبادت‌های خود، عمل خود را از برای خداوند خالص گرداند، همانند خلوص آب در هنگامی که از آسمان نازل می‌شود.»[1]

چقدر این تشبیه زیبا و پرمعناست؛ چه وجه شباهتی بین مؤمن مخلص و آب می‌تواند باشد؟ 

در دوران غیبت امام زمان(عجل‌الله‌فرجه) مؤمن خالص که منتظر امام زمانش است، باید مثل آب باعث رشد و حیات و امید و طراوت خود و دیگران شود. باید محکم باشد و امید به زندگی و آینده را در خودش و دیگران، پرورش دهد. عملش باید برای خدا باشد، نه غیر خدا. اگر منتظر امام زمانش است، باید برای رضای خدا باشد؛ اگر در راه ظهور امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) فعالیتی می‌کند، باید برای خدا باشد و  مثل آب باید صاف و زلال و خالص برای خدا باشد. یک مؤمن مخلص منتظر ظهور امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) با سختی‌ها و بالا و پایین شدن روزگار به مانند یک بطری آب خالص با بالا و پایین شدن هیچ تغییری پیدا نمی‌کند.

به قول حافظ:
بر همانیم که بودیم و همان خواهد بود.

پی‌نوشت:
[1]. مستدرك الوسائل، محدّث نوری، ج1، ص354. «مَثَلُ المُؤمِنِ المُخْلِص كَمَثَلِ الماءِ. وَلْتَكُنْ صَفْوَتُكَ مَعَ اللَّه تَعالى‌ في جَميعِ طاعَتِكَ كَصَفْوَةِ الْماءِ حينَ أَنْزَلَهُ مِنَ السمَاءِ وَسَمّاهُ طَهُوراً وطَهِّرْ قَلْبَكَ بالتَقْوى‌ وَاليَقينِ عِنْدَ طَهارَةِ جَوارِحِكَ بِالْمَاء.»

نویسنده: مصطفی پورصدوقی