پیامبرنمای بهائیت در کنار توجیه ناتوانی خود از انجام معجزه برای اثبات حقانیتش، همواره از شبه آیاتش به عنوان معجزه خارق العاده خود یاد کرده است.

اما مگر می شود پیامبرنمایی، ادعای احاطه بر تمامی علوم را داشته باشد و نمود علمش را در آثارش بداند، اما در عین حال آثارش سرشار از غلط باشد و خود هم غلطِ دیگری را نشان جهلش برشمرد؟!