پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از مهم ترین مسائلی که در جامعه، باید مدنظر باشد رعایت قانون است. هدف از رعایت قانون، ایجاد نظم در جامعه می باشد. در عمل به قانون، فرقی نمی کند که جامعه، الهی باشد یا غیر الهی. ولی در جامعه اسلامی رعایت قوانین باید دوچندان مورد توجه قرار گیرد. امیرالمومنین(علیه السلام) در جریان جنگ صفین، در مقابل خوارج که از شعار «لا حکم الا لله» استفاده می کردند برای اینکه باطل بودن سخن آنان را روشن کند، خطاب به آنها فرمود: «وَ إِنَّهُ لَا بُدَّ لِلنَّاسِ مِنْ أَمِيرٍ بَرٍّ أَوْ فَاجِرٍ (1) وجود قانون گذار در هر جامعه لازم است، حتی اگر قانون گذار امیر فاجر باشد.» البته باید به این نکته توجه داشت که برای استقرار حکومت حق، باید تلاش کرد و هر اندازه که امکان داشت باید به سمت تشکیل حکومت الهی حرکت نمود.

از نظر مراجع تقلید، رعایت قانون در جامعه، واجب شرعی است و تمام افراد و ارگان ها باید به قوانین موجود در جامعه احترام بگذارند. تخطی از قوانین را هیچ یک از مراجع تقلید جائز نمی دانند. سیره عملی مراجع تقلید هم بر رعایت قوانین بوده است.

در این میان دکتر نورعلی تابنده (مجذوب علیشاه) قطب سابق دراویش گنابادی در اول فروردین ماه، سال ۱۳۸۶ در پیامی به مریدان خویش می نویسد: «رعایت قانون برای همه افراد جامعه ضروری است، فقرا نیز مطیع قانون هستند و این روش، خود بهترین پاسخ عملی به قانون شکنان و سعی در جهت قانونمند نمودن یک جامعه است.»(2)

برای راستی آزمایی این سخن دکتر تابنده، باید سیری مختصر در مواضعش در زمان ریاست ایشان بر فرقه صوفیه دراویش گنابادی انداخت تا پایبندی ایشان به قانون مشخص شود. نورعلی تابنده در سال 1306 متولد شد، او پس از اخد مدرک لیسانس حقوق از دانشگاه تهران جهت دریافت مدرک دکتری راهی فرانسه شد. مجذوب علیشاه پس از بازگشت به ایران عضو کمیته جمعیت دفاع از آزادی و حاکمیت ملت ایران شد و وکالت افرادی چون عباس امیر انتظام (جاسوس آمریکا در دولت بازرگان) را پذیرفت.

با بررسی رزومه و عملکرد نورعلی تابنده در پیش از انقلاب، شاهد وابستگی شدید وی به جریانات سیاسی هستیم که این جریانات بعد از انقلاب تبدیل به حزب های ضدنظام شده تا آنجا که نورعلی تابنده، حاضر به تحمل هشت ماه زندان به خاطر حفظ تمایلات ضد انقلابی خود شده است. نورعلی تابنده در مراسم بزرگداشت چهره‌های ملی-مذهبی شرکت می‌کرد که این نشانگر علاقه او به این جریان سیاسی می باشد.

او در انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ از مهدی کروبی که از سران فتنه بود، حمایت کرد چرا که در میان چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب، کروبی تنها کسی بود که در نامه‌هایی به مقامات مسئول، از جمله وزیر اطلاعات وقت و مراجع تقلید به تخریب حسینیه دراویش گنابادی انتقاد کرده بود.

یکی از خبرسازترین رویدادها در زمان قطبیت دکتر نور علی تابنده، در ۱۴ بهمن ۹۶ روی داد؛ زمانی که در پی انتشار شایعۀ دستگیری نورعلی تابنده، جمعی از دراویش گنابادی به محل سکونتش در خیابان گلستان هفتم تهران رفته و دست به تجمع زدند. این تجمع به درگیری میان نیروهای امنیتی و دراویش منجر شد که تا روز بعد ادامه یافت. در این حادثه، سه نفر از نیروهای انتظامی و یک بسیجی دلاور به شهادت رسید. درحالی که نورعلی تابنده به عنوان بالاترین مقام در این فرقه می توانست از این غائله خونین جلوگیری کند و پیروان خود را از این خون ریزی بزرگ برحذر دارد ولی با سکوت و سخنان دوپهلوی خویش عملکرد پیروان خود را به نوعی تایید کرد، گرچه در سخنانی از آنها انتقاد نمود ولی این کار نورعلی تابنده نوش دارو پس از مرگ سهراب به شمار میرفت.

با توجه به آنچه گفته شد باید بگوییم که آیا نورعلی تابنده مصداق آیه شریفه سوره صف نمی باشد که خداوند متعال می فرماید: « يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ.كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ (صف/3و2) اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، چرا چيزى مى‌گوييد كه انجام نمى‌دهيد؟ نزد خدا به شدت موجب خشم است که چیزی را بگویید که خود عمل نمی کنید.»

پی نوشت:

(1). شريف الرضى، محمد بن حسين، نهج البلاغة (للصبحي صالح)، ص82، هجرت، قم، چاپ: اول، 1414 ق.

(2). جزوه دستورالعمل ها،ص 238،بیانیۀ دکتر نورعلی تابنده«مجذوب‌علیشاه، اوّل فروردین، ۱۳۸۶ شمسی.