پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیدایش فرقه های وهابیت و بهاییت و تشیع لندنی از جمله طرح های سرویس اطلاعاتی و جاسوسی انگلیس برای ممانعت از اتحاد و یکپارچگی جهان اسلام بود که گرفتار شدن برخی از کشورهای اسلامی در این دام، باعث بروز برخی از کارهای افراطی در سراسر جهان توسط پیروان این فِرق شد.
سیاست قدرت های استعماری و استکباری به ویژه انگلیس پس از فرقه‌سازی بر بستر اختلافات عقیدتی، با تضعیف تشیع در برابر سایر مذاهب اسلامی ادامه پیدا کرد و با میزبانی از افراد روحانی نما، تشیع و شیعیان را هدف گرفتند.

با تربیت افراد روحانی نما در لندن و آزادی تبلیغ برای شیعیان افراطی مورد نظر انگلیس و آمریکا و راه اندازی شبکه‌های ماهواره‌ای متنوع در انگلیس و آمریکا ادامه پیدا کرد و تا امروز که به مرحله معرفی مرجع انگلیسی رسید و مراجعی از خاندان‌های شناخته شده، متأسفانه در مسیر طراحی شده تا مرحله زیر سؤال بردن اصل و اساس نظام اسلامی، مراجع گرانقدر شیعه و ولایت فقیه و… پیش رفتند.
اسلام و تشیع مورد نظر این افراد، نه کاری به سلطه‌گری آمریکا دارد و نه مشکلی با اشغالگری رژیم اسرائیل؛ نه دفاع از کودکان مظلوم غزه را وظیفه خود می‌داند و نه نسبت به داعش و سایر گروه‌های تروریستی حساسیتی نشان می‌دهند و آمریکا را به آزادی بیان می‌ستایند و علناً اعلام می‌دارند که ما را با آمریکا و انگلیس و اسرائیل چه کار است؟
در یکی از تحقیقات کالج اسلامی لندن در تبیین کارکرد و اهداف این جریان آمده است که یکی از کارکردهای تشیع انگلیسی، ممانعت از قدرت گرفتن یک حکومت شیعی مانند ایران است.(1)

یکی دیگر از اقدامات و سیاست های این جریان که همیشه بر طبل تفرقه و اختلاف میان پیروان مذاهب اسلامی می کوبند، اهانت به مقدسات سایر مذاهب است؛ در حالی که اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم‌السلام) همواره از شیعیان می‌خواستند که: «کونوا لنا زینا ولا تکونوا علینا شیناً، قولوا للناس حسنا واحفظوا السنتکم و کفوا عن الفضول و قبح القول.(2) (ای شیعیان) زینت ما باشید، نه باعث ملامت و سرزنش ما؛ با مردم نیکو سخن بگویید و زبانتان را حفظ کنید و از زیاده ‎روی و زشت‎گویی باز دارید.»

کلینی در کافی روایتی نقل کرده که می گوید سه نفر از اصحاب امام صادق (علیه‌السلام) درباره اهل سنت یا همان کسانی که «ولایت ائمه (علیهم‌السلام) را به رسمیت نمی‌شناختند» اختلاف نظر پیدا کردند. یکی از آنان گفت: همه آنها کافرند.
دیگری گفت: اگر بر آنها اقامه حجت و دلیل شود، ولی به حقانیت ائمه (علیهم‌السلام) اعتراف نکنند، کافر هستند.
سومی که محمد بن مسلم بود گفت: اگر بر آنها اقامه دلیل شود، ولی اعتراف به حقانیت ائمه (علیهم‌السلام) نکنند و در عین حال انکار و جَحد نیز نکنند، باز هم کافر نیستند. کافر بودن تنها زمانی است که «جَحد» (انکار) کنند.
در آنجا امام صادق (علیه‌السلام) نظر محمد بن مسلم را تأیید کرده و درباره کسانی که در «کافر نامیدن اهل سنت» شتابزدگی کردند فرمودند: «سبْحَانَ اللَّهِ هَذَا قَوْلُ الْخَوَارِج.(3) شگفتا! این نظر، همان نظرِ خوارج است.»

پی‌نوشت:
1. سایت پاسخکده، «تشیع انگلیسی- پیدایش شیعه انگلیسی- مرجع لندنی- استعمار و فرقه سازی- مبانی فکری- صادق شیرازی».
2. علامه مجلسی، بحار الانوار، ج۶۵، ص۱۵۱. به همین مضمون در روایات دیگری نیز به این نکته تذکر داده شده است، مانند کافی، ج۲، ص۷۷.
3. کلینی، کافی، ج2، ص402، محقق:‌ غفاری على اكبر و آخوندی، محمد، نشر ‌ دار الكتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم.