پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب_ «یاسر یحیی عبدالله الحبیب» معروف به یاسر الحبیب از سرسخت ترین حامیان و از متعصب ترین مقلدان سید صادق شیرازی است که دائم بر طبل مرجعیت و اعلمیت سید صادق شیرازی می‌کوبد و علی رغم درخواست‌های مکرر برای اعلان برائت سید صادق شیرازی از یاسر الحبیب و مواضع تفرقه جویانه او، مجموعه جریان شیرازی‌ها هیچگاه از وی اعلان برائت نکرده‌اند تا جایی که سایت منتسب به یاسرالحبیب اجازه نامه‌ای را مبنی بر داشتن اجازه فعالیت از سید صادق شیرازی منتشر کرد که این موضوع هم هیچگاه مورد انکار یا رد سید صادق شیرازی واقع نشده است.

اقدامات تفرقه جویانه یاسر الحبیب
در روز 17 رمضان سال 1431، یاسر الحبیب در یک سخنرانی با کلمات رکیک، به یکی از همسران پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) اهانت می کند. سپس سخنرانی وی در یوتیوب پخش شده و موجب تبلیغات و فعالیتهای گسترده‌ای علیه شیعه می‌شود.
وی هم چنین کتابی به نام «الفاحشه الوجه الاخر لعائشه» نوشته و بر ضد عایشه همسر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) تهمت‌های رکیکی آورده است.[1] در حالی که مراجع عظام و علمای شیعه، پاکدامنی همه همسران انبیاء را امری مسلّم دانسته و مکرراً در آثار فقهی خود به آن تصریح کرده‌اند.

ازجمله این نظرات فقهی، می توان به فتوای مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) پیرامون اهانت به نمادها و مقدسات اهل سنت و همسران پیامبر (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) اشاره کرد که در آن بیان شده، اهانت به نمادهای برادران اهل سنت، از جمله اتهام زنی به همسر پیامبر اسلام (علیه‌السلام) عایشه حرام است. این موضوع شامل زنان همه پیامبران و به‌ویژه سیدالانبیاء پیامبر اعظم حضرت محمد (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) می‌شود.[2] رهبر معظم انقلاب قید نزدند، بلکه به طور کلی فرمودند که به مقدسات سایر مسلمانان یعنی سایر فِرَق اسلامی توهین نکنید و آن را امری حرام شمرده‌اند.

همچنین در استفتایی که از محضر مراجع تقلید در قید حیات گرفته شده (مانند آیات عظام مکارم شیرازی، سبحانی، وحید خراسانی، نوری همدانی، مظاهری) مشاهده شده که آنها، دامان همسران پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را از هرگونه اتهام اخلاقی، پاک دانسته واهانت به مقدسات سایر مذاهب را حرام می‌دانند.[3]

موضع گیری علما و مراجع تقلید شیعه علیه یاسرالحبیب باعث شد که او حملات و انتقادات خویش را به سوی طیف وسیعی از علمای شیعی بکشاند و در این راه، هر روزه یکی از این علمای شیعه را هدف انتقادات و حملات خویش قرار داده، به گونه‌ای که در موارد بسیاری آنها را تا حد کفر و خروج از دین کشانده است.

او با انتقاد از نگرشهای عرفانی طیفی از علمای شیعه مانند حضرت امام خمینی (رحمه‌الله)، علامه طباطبایی، آیت الله بهجت، آیت الله سیستانی، آیت الله حکیم، صدر و سایر مراجع بزرگ شیعه در کشورهای منطقه و ... همگی ایشان را منحرف خوانده و به علاوه حملات شدیدی را بر ضد شهید آیت الله محمدباقر صدر انجام داد و در گفتاری ناپسند مدعی شد که ایشان در حالی از این دنیا رفته که از مذهب تشیع خارج شده بود.

وی همچنین درباره فتوای (حرمت سب و لعن علنی مقدسات اهل سنت) توسط آیت الله العظمی وحید خراسانی در پاسخ به سؤالی با بیان اینکه «سخن شیخ وحید بر ما حجت نیست و ما در زمینه شرع، مقلد سید صادق شیرازی هستیم» تأکید کرد: این سخن چون از طرف دروغگویان نظام منتشر شده است، سندیت و حجیت ندارد و حتی اگر صدق داشته باشد، ما پیرو مرجع دینی شیرازی هستیم و نه وحید خراسانی«![4]

پی‌نوشت:
[1]. خبرگزاری فارس، ««یاسر الحبیب»؛ موهن به همسر پیامبر(ص) و مروج قمه‌زنی در لندن!»، 29 فروردین 1395.
[2]. خبرگزاری رسا، «بازتاب "حکم قاطع رهبر انقلاب علیه اهانت به زوجات پیامبر" در رسانه‌های عرب زبان»، 24 خرداد 1395.
[3]. «حرمت اهانت به مقدسات سایر ادیان ومذاهب»
[4]. خبرگزاری فارس، ««یاسر الحبیب»؛ موهن به همسر پیامبر(ص) و مروج قمه‌زنی در لندن!»، 29 فروردین 1395.