پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ حضرت مسیح  از دیدگاه مسیحیت دو شخصیت کاملاًٌ مجزا دارد: شخصیت الهی و شخصیت انسانی. فقراتی از کتاب مقدس بر انسان بودن مسیح (ع) تأكید می کند عیسی به حسب جسم از نسل داوود متولد شد؛ مانند سایر انسان ها رشد کرد؛ بدنی انسانی داشت؛ خسته می شد؛ گرسنه و تشنه می شد؛ وسوسه می شد و... [1]

در مقابل، فقراتی از کتاب مقدس نیز بر الوهیت او تأکید می کند مسیح از ابتدا وجود داشته است؛ در خود حیات دارد؛ دانای مطلق است؛ خالق است و به روشنی، خدا خوانده شده است.[2]

وجود این صفات متعارض درباره حضرت مسیح دلیلی معتبر بر این اعتقاد قلمداد شده است که حضرت مسیح هم خداست و صفات الهی دارد و هم انسان است و پیامبری از پیامبران الهی.

البته برخی از الهیدانان مسیحی این اعتقاد را مردود دانسته اند. برای مثال، شلاير ماخر، فیلسوف و متأله برجسته مسیحی که از وی به عنوان "پدر الهیات جدید" و "شاهزاده ی کلیسا" یاد می شود، با رد آموزه سنتی مسیحیان درباره دو طبیعتی بودن حضرت مسیح می گوید: «این یک اعتقاد غیر منطقی است و در طبیعت، هرگز نمی تواند در یک شخص وجود داشته باشد.»[3]

اما از منظر اسلامی، حضرت مسیح(علیه السلام) انسان است. قرآن با رد عقیده مسیحیان درباره حضرت عیسی(علیه السلام)، می فرماید: «لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ أَنْ يُهْلِكَ الْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَأُمَّهُ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا[مائده 17]؛ به راستی کسانی که می گویند خدا، همان مسیح فرزند مریم است، کافر شده اند. بگو اگر خدا بخواهد مسیح پسر مریم و مادرش و تمامی اهل زمین را نابود کند، چه کسی می تواند او را باز دارد.»؛ و ایشان را دارای معجزه و موید به روح القدس می داند: «وَآتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَأَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ[بقره 87]؛ و عیسی پسر مریم را به معجزات و ادله روشن، حجت ها دادیم و او را به واسطه روح القدس توانایی بخشیدیم.»

 یهودیان نیز حضرت مسیح را فقط انسان می دانند با این تفاوت که در اندیشه یهودی، حضرت مسیح(علیه السلام) نه تنها پیامبر الهی نیست، بلکه شخصی حیله گر و فریب کار است که با ادعای خدایی، تورات را تحریف و مردم را گمراه کرده است.

به اعتقاد یهودیان، مسیحای موعود باید پادشاهی مقتدر و منجی بنی اسرائیل باشد؛ در حالی که عیسی نه تنها منجی بنی اسرائیل نبود، بلکه خود نیز مصلوب شد. ابن میمون، دانشمند برجسته یهودی با رد اعتقاد مسیحیان درباره حضرت مسیح می گوید: «ولی اگر (آن کس که ادعا می کند مسيحاست) توفيق يارش نشود یا او را بکشند، روشن می شود که او مسیحای موعود تورات نیست... همه انبيا تأیید کرده اند که مسیحا، بنی اسرائیل را آزاد خواهد کرد؛ نجات خواهد داد؛ پراکندگان ایشان را گرد خواهد آورد و احکام را تصدیق خواهد کرد؛ ولی او موجب شد که بنی اسرائیل با شمشیر نابود شوند و بقایای ایشان پراکنده و خوار گردند. او موجب شد که تورات تغییر یابد و جهانیان به خطا روند و به جای خدا، دیگری را بپرستند.»[4]

پی نوشت:
[1]. رومیان 1 :3؛ لوقا 2 :40؛ عبرانیان 2: 14؛ یوحنا 4 :6؛ متی 4 : 2؛ یوحنا 19 :28 عبرانیان 2 :18
[2]. یوحنا 1: 1؛ یوحنا 5: 25؛ یوحنا 16 :30؛ کولسیان 1 :16؛ عبرانیان 1 :10
[3]. استنلی. جی. گرنز و راجر. ای.السون، الهیات مسیحی در قرن بیستم، ص 71
[4]. اف. تی. پیترز، یهودیت، مسیحیت و اسلام، ج ۱، ص ۲۴۷ و ۲۴۸.