با سند صحیح از ابوصالح حنفی نقل شده است كه ديدم علی بن أبی طالب (عليه‌‌السلام) را كه قرآن را می‌گرفت و بر سر می‌گذاشت؛ تا جایی كه من صدای حركت ورقهای آن را می‌شنيدم. سپس می‌فرمود: خدايا آنها مانع شدند كه من در ميان امت، حكومت کنم؛ پس خدايا ثواب آن را به من عطا فرما!
خداوندا! من از آنها خسته شده‌ام و آنها نيز از من (که هماهنگى با نيّات شومشان ندارم) خسته شده‌اند. من از آنان ناراحت شده‌ام و آنان نيز از من ناراحت گشته‌اند، پس به جاى آنان افرادى بهتر به من عنايت فرما! و به جاى من، شخص بدى را بر سر آنها مسلّط فرما. خداوندا! دلهاى آنها را (از غم و اندوه) ذوب کن، آنگونه که نمک در آب ذوب مى‌شود!

کتاب جمل من انساب الاشراف، بلاذری، ج3، ص156.
فیلم: «آیا قرآن به سرگرفتن بدعت و حرام است؟»