پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ به دنبال حمله بامداد روز پنجشنبه پنجم اسفند ماه نیروهای روسیه به اوکراین، فدراسیون جهانی فوتبال(فیفا) و اتحادیه فوتبال اروپا(یوفا) روز دوشنبه ۹ اسفند در بیانیه ای مشترک اعلام کردند: «تیم ‌های ملی و باشگاهی روسیه در پی تهاجم دولت روسیه به اوکراین «تا اطلاع ثانوی» از حضور در تمام میادین فوتبال محروم خواهند بود.»
این فدراسیون ها به بهانه «همبستگی و پشتیبانی از افراد زخمی در اوکراین»، این تصمیمات را اتخاذ و ادعا کردند که امیدوارند «فوتبال بار دیگر بتواند عامل و  پیام ‌آور اتحاد و صلح بین ملت ها باشد.»
هیئت اجرایی کمیته بین ‌المللی المپیک نیز پیش از این، به اعضای خود اعلام کرده بود که هیچ ورزشکار روسی یا بلاروسی اجازه ندارد در رویدادهای بین ‌المللی ورزشی شرکت کند و همچنین نباید رقابت ‌هایی در کشور روسیه برگزار شود.[1]
نهاد‌های بین المللی و فدراسیون‌ های ورزشی جهان، که همیشه مدعی «جدایی ورزش از سیاست» بودند و این شعار را در بین قوانین خود گنجانده و در ظاهر خود را حامی چنین تفکری نشان می دهند، عملاً و در بزنگاه ‌ها، رفتاری کاملاً مغایر و دوگانه با این شعار انجام داده اند. شواهد حاکی از آن است که سیاست و تصمیم ‌های سیاسی بر رویداد‌های ورزشی تاثیرگذار بوده و آنان اقدام سیاسی را در دستور کار خود قرار می ‌دهند.
اتحادیه فوتبال اروپا که بار‌ها ادعای جدایی ورزش از سیاست را داشت و باشگاه‌ ها و بازیکنان را به جرم رفتار و کنش سیاسی جریمه و محروم کرده، خود در حرکتی کاملاً سیاسی به طور رسمی میزبانی فینال لیگ قهرمانان فوتبال اروپا را از سَن پِترزبورگِ روسیه گرفت و به پاریس و ورزشگاه «پارک دِه پِرنس»[2] واگذار کرد.
دیگر فدراسیون ‌های ورزشی نیز دست به کار شده، واکنش نشان دادند. فدراسیون جهانی والیبال نیز اعلام کرد میزبانی لیگ ملت ‌های والیبال و جام جهانی هم از روسیه گرفته شده است. فدراسیون جهانی جودو، سمت ریاست افتخاری ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه که کمربند مشکی جودو دارد، در این فدراسیون را به حالت تعلیق درآورد.[3]
این اقدامات فدراسیون های ورزشی جهان بر علیه روسیه، نشان داد که اولاً این فدراسیون ها بر خلاف ادعایشان مبنی بر «جدایی ورزش از سیاست»، متأسفانه خلاف واقع سخن گفته و کاملاً به مسائل سیاسی ورود می‌ کنند. 
ثانیاً شواهد حاکی از آن است که از نگاه این سازمان ‌ها، سیاست از ورزش جدا است تا زمانی که پای یکی از هم پیمانان آن‌ها در میان نباشد. اگر منافع و اهداف سیاسی غربی ها در خطر بیفتد، این سازمان ها به حوزه سیاست ورود می کنند. برای نمونه فیفا، آمریکا را که سال ۲۰۰۱ به افغانستان حمله کرد، از جام جهانی ۲۰۰۲ کره - ژاپن محروم نکرد یا در سال ۲۰۰۳ که آمریکا به عراق حمله کرد، مشمول هیچ محرومیتی نشد و چند ماه بعد در المپیک آتن حضور یافت.
نمونه بارز سرسپردگی دیگر فدراسیون های ورزشی جهان در مقابل تصمیم‌ های قدرت ‌های سیاسی، نوع رفتار این سازمان ها با رژیم صهیونیستی است. 
سؤال اینجاست؛ آیا در مورد اشغال فلسطین توسط رژیم صهیونیستی در سال های گذشته یا حمله این رژیم به لبنان در سال 1982 هم از اهرم فشاری به نام ورزش استفاده شده است؟ یا در این سال های اخیر، چرا توسط این سازمان ها، محرومیت و محدودیت جدی ورزشی برای عربستان به خاطر حمله به یمن و کشتار بسیار دردناک مردم آن، در نظر گرفته نشده است؟ چرا تیم ‌های فوتبال این دولت های متجاوز به یمن، لبنان و فلسطین در سال های گذشته از حضور در میادین ورزشی محروم نکرده اید تا پیام آور صلح و اتحاد بین ملت ها باشید؟ 
به طور کلی، چرا وقتی آمریکا، رژیم صهیونیستی و متحدانشان به کشوری حمله می ‌کنند، هیچ محرومیتی علیه آنها در حوزه ورزش اعمال نمی ‌شود ولی اگر کشوری که مورد حمایت آنها نیست، وارد جنگ شود، محرومیت ‌ها علیه‌ آن اعمال می ‌شود؟ 
افزون بر این، گاهی مسأله بغرنج تر از این حرف ها است؛ زیرا در برخی موارد عکس قضیه اتفاق افتاده است. برای مثال به جای آنکه اشغالگرانی نظیر رژیم ستمگر صهیونیستی در میادین ورزشی توسط سازمان های ورزشی محروم شوند، ورزشکارانی که از رویارویی با ورزشکاران این رژیم خودداری می‌ کنند، توسط فدراسیون ‌های جهانی محروم می ‌شوند.
در المپیک ۲۰۲۲ توکیو، وقتی «فتحی نورین» جودوکار الجزایری، حاضر به مبارزه با ورزشکار رژیم صهیونیستی نشد، فدراسیون جودو او را از دهکده بازی‌ ها اخراج کرده و سپس این ورزشکار و مربی اش به مدت ۱۰ سال از سوی فدراسیون بین المللی جودو محروم شدند.[4]
یا به دنبال اتفاقاتی که در مسابقات جودوی قهرمانی ۲۰۱۹ جهان در توکیو رخ داد، فدراسیون جهانی جودو در بیانیه ای نوشت: «فدراسیون جودوی ایران تا زمانی‌ که تضمین محکمی مبنی بر اینکه ثابت کند که به اساسنامه فدراسیون جهانی پایبند است و قبول کند که ورزشکارانش مقابل ورزشکاران رژیم صهیونیستی مسابقه خواهند داد، از حضور در تمامی مسابقات و رویدادهای بین‌المللی محروم خواهد بود.»[5] تعلیق فدراسیون جودو جمهوری اسلامی ایران توسط فدراسیون جهانی، یک اقدام سیاسی محض است و حال آنکه این فدراسیون بارها بر جدا بودن ورزش از سیاست در رسانه‌ها تاکید داشته و دارند.
وقتی این رفتار‌ها با تصمیم‌های پیشین این فدراسیون ‌ها و نهاد ‌ها مقایسه می شود، سیاست شدید یک بام و دو هوای آن‌ها در برخورد با مسأله سیاست و ورزش خیلی واضح خود را نشان می ‌دهد. 

پی نوشت:
[1]. https://www.radiofarda.com/a/russian-national-teams-and-clubs-have-been-...
[2].  Le Parc des Princes
[3]. https://www.yjc.news/fa/news/8073536/
[4]. https://www.yjc.news/fa/news/8073536/
[5]. https://www.imna.ir/news/394168/