ابن ابی شیبه از عالمان اهل سنت در کتاب مصنف خود آورده است: «هنگامى كه مردم با ابوبكر بيعت كردند، علی (علیه‌السلام) و زبير در خانه فاطمه به گفتگو و مشاوره پرداخته بودند، اين خبر به عمر بن خطاب رسيد. او به خانه فاطمه آمد، و گفت: اى دختر رسول خدا! محبوب‌ترين فرد نزد ما، پدر تو است و پس از او خودت! ولى سوگند به خدا! اين محبت، مانع از آن نيست كه اگر اين افراد در خانه تو جمع شوند، من دستور دهم خانه را بر آن‌ها بسوزانند. اين جمله را گفت و بيرون رفت، هنگامى كه علی (عليه‌السلام) و زبير به خانه بازگشتند، دختر گرامى پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به علی (عليه‌السلام) و زبير گفت: عمر نزد من آمد و سوگند ياد كرد كه اگر اجتماع شما تكرار شود، خانه را بر شماها بسوزاند، به خدا سوگند! آنچه را كه قسم خورده است، انجام مى‌دهد! ...»
همان‌طور که در این روایت مشاهده می‌شود، خلیفه دوم ابایی از سوزاندن خانه حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) ندارد و خود به آن اقرار می‌کند؛ حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) نیز این تهدید را با توجه به شناختی که از ایشان داشته، جدی می‌گیرد.
ابن ابی‌عاصم در کتابش «الآحاد والمثانی»، این حدیث را از ابن ابی‌شیبه نقل کرده و قسمت تهدید خلیفه را حذف کرده است.
الآحاد والمثانی، ابن أبی‌عاصم، ج5، ص360.
مقاله: «تهدید به سوزاندن خانه حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها»