پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مولوی اهل سنت آقای گرگیج، اخیراً در گفتاری جاهلانه ادعا کرده‌، در نبرد بین اعراب با لشکریان یزدگرد، بعضی از دختران پادشاه ایران به اسارت سپاه عمر بن خطاب درآمدند و آنان به این وسیله اسیر شده و به مدینه آورده شدند. او ادعا می‌کند، مادر امام زین العابدین (علیه‌السلام) دختر یزدگرد بود و عمر بن خطاب پس از فتح ایران او را به ازدواج امام حسین (علیه‌السلام) درآورد و 9 امام پس از آن نیز از همین نسل به وجود آمده‌اند. در نتیجه اگر خلافت عمر بن خطاب را نپذیریم، اعتبار امامان [شیعه] و نسب آنان را زیر سؤال برده‌ایم![1]

محمد حسین گرگیج، با بیان این حرفهای کینه‌توزانه، در صدد ایجاد اختلاف و برهم زدن وحدت شیعیان و اهل سنت با یکدیگر است. لذا دانسته یا ندانسته بعضی از افراد جاهل، هر ساله در آستانه ایام فاطمیه موجب ایجاد تنش بین مسلمانان می‌شوند.

البته لازم به ذکر است که بر اساس قاعده‌ی الزام، مطالبی که از جانب مولوی گرگیج بیان شده جواب داده می‌شود. در پاسخ به این یاوه‌گویی‌ها چند نکته بیان می‌شود:
نکته اول:
بر مبنای روایات موجود در منابع معتبر شیعه، ائمه معصومین (علیهم‌السلام) صاحب ولایت تکوینی بر عالَم هستند. بر اساس احکام صادره از رسول خدا (صلی‌الله‌‌علیه‎وآله) و فقه صحیح اسلام، هر غنیمتی [اموال منقوله و کنیز و اراضی و غیره] که تحت حاکمیت ظالمین از مشرکین گرفته شود، در حقیقت از آنِ امام معصوم (علیه‌السلام) است.

مرحوم کلینی در کتاب شریف کافی با اشاره به این مطلب می‌نویسد: «معاویة بن وهب گفت: به امام صادق (علیه‌السلام) عرض كردم: اگر امام (علیه‌السلام) افراد را به سریه بفرستد و غنیمت‌هایى به دست آورند، چگونه تقسیم مى‌شود؟ امام (علیه‌السلام) فرمودند: اگر به فرماندهى كسى كه امام معصوم (علیه‌السلام) او را منصوب فرموده است جنگیده‌اند، باید یك پنجم كه سهم خدا و رسول او است، جدا شود و چهار پنجم آن را بین خودشان تقسیم كنند و اگر در آن جنگ، به جنگ مشركان نرفته‌اند، هرچه غنیمت گرفته‌اند براى امام (علیه‌السلام) است و هر طور دوست بدارد، با آن رفتار مى‌كند.»[2]
با توجه به این حدیث شریف، اگر فرض بر آن شود که وجود مقدس شهربانو از غنیمت‌های جنگی به حساب آیند، بر اساس فقه اسلامی تحت مالکیت امام معصوم یعنی امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) بودند و خلیفه دوم اهل سنت، هیچگونه حق بخشش و یا نظر ندارد.

نکته دوم:
در منابع معتبر تاریخی اهل سنت مانند تاریخ طبرى و الکامل ابن اثیر که به صورت سال‌شمار جنگ‌هاى سپاهیان خلفای اهل سنت، با ایرانیان را ثبت و ضبط کرده و مسیر فرار یزدگرد را به شهرهاى مختلف ایران مشخص کرده‌اند، از اسارت دختران یزدگرد صحبتی به میان نیاورده‌اند. هر چند روش طبری و ابن اثیر در نگارش تاریخ به صورت بیان جزئیات و سال نگاشت بوده، اما باید گفت: این نکته خود دلیلی بر عدم اسارت دختران یزدگرد به دست سپاهیان خلفای اهل سنت در منابع معتبر آنان است و جعلی بودن گزارش اسارت این بانوی گرانقدر را تقویت می‌کند.

نکته سوم:
بر اساس مستندات تاریخی در کتب اهل سنت و قرائن موجود در منابع روایی شیعیان، مرگ یزدگرد سوم در زمان خلافت عثمان بوده است و خرافه‌ی اسارت دختران یزدگرد، دروغ تاریخی بزرگی است که نواصب برای خلیفه‌ی دوم دست و پا کرده‌اند. این ادعای باطل بر اساس منابع معتبر شیعه و اهل سنت مردود و باطل است.
شیخ صدوق در کتاب خود می‌نویسد: «سهل بن قاسم نوشجانی می‌گوید: امام رضا (علیه‌السلام) در خراسان به من فرمودند: بین ما اهل بیت (علیهم‌السلام) و شما خویشاوندی هست. گفتم: این خویشاوندی چیست؟ فرمودند: هنگامی که عبدالله بن عامر بن کریز خراسان را فتح کرد، دو دختر از دختران یزدگرد پادشاه ایران را پیدا کرد و آنان را نزد عثمان بن عفان فرستاد. عثمان بن عفان یکی از آن دو را به امام حسن و یکی را به امام حسین (علیهما‌السلام) سپرد. این دو دختر پس از زایمان، وفات کردند. همسر امام حسین (علیه‌السلام) امام سجاد (علیه‌السلام) را به دنیا آورد. پس از وفاتش، یکی از کنیزان حضرت، از امام سجاد (علیه‌السلام) مراقبت می‌کرد.»[3]

نکته چهارم:
اهل سنت نیز در منابع تاریخی خود به کشته شدن یزدگرد در منطقه خراسان و در زمان حکومت عثمان اذعان کرده‌اند. ابن اثیر در کتاب خود می‌نویسد: «یزدگرد در زمان خلافت عثمان در مرو کشته شد.»[4] با استناد به آنچه گفته شد، اگر فرض بر آن گرفته شود که فرزندان یزدگرد به مدینه آمده باشند، در زمان عثمان این اتفاق افتاده و هیچ ارتباطی به دوران حکومت عمر بن خطاب ندارد. زیرا فتح خراسان با قتل یزدگرد و در سال 33 هجری رخ داده است. علامه مجلسی در بحارالانوار می‌نویسد: «طبق این روایت حضور دختران یزدگرد در مدینه در زمان خلافت عثمان و بعد از قتل و استئصال یزدگرد رخ داده است اما در بعضى روایات آمده كه آنان در زمان عمر به اسیرى گرفته شدند، این روایت دور از سیاق تاریخى است؛ چرا كه با فتح خراسان و تاریخ ولادت امام زین العابدین (علیه‌السلام) سازگاری ندارد. زیرا میلاد امام سجاد (علیه‌السلام) در دوران خلافت امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) بوده است و بعید است که در زمان حکومت عمر، ازدواج بین امام حسین (علیه‌السلام) و شهربانو رخ داده باشد و بیست سال برای آنان فرزندی به دنیا نیامده باشد.»[5]

نکته پنجم:
در بعضی از روایات شیعه آمده است، امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) شخصی به نام حریث بن جابر را به جانب مشرق فرستادند تا شهربانو و خواهرانش را به دستور حضرت به مدینه آورد. علامه مجلسی در کتاب خود می‎نویسد: «امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) حریث بن جابر را به جانب مشرق فرستادند تا حضرت شهربانو دختر یزدگرد را بیاورد. پس حضرت (علیه‌السلام) او را به ازدواج امام حسین (علیه‌السلام) درآوردند و خواهرش را نیز به ازدواج محمد، فرزند خلیفه‌ی اول اهل سنت درآوردند.»[6]
با بیان این مطلب از مرحوم علامه مجلسی، خرافات ازدواج در زمان عمر بن خطاب محرز می‌شود. با بیان این نکات مشخص می‌شود، بر اساس شریعت مقدس و مذهب حقه شیعه، مالکیت و ملکیت حضرت شهربانو در اختیار امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) بوده است.

پی‌نوشت:
[1]. مولوی گرگیج، امام جمعه اهل سنت آزاد شهر، 19/ 9/ 1400
[2]. كلینى، الكافی، دار الكتب الإسلامیة - تهران، چاپ: چهارم، 1407 هـ، ج5، ص43؛ «قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع السَّرِیةُ یبْعَثُهَا... أَرْبَعَةَ أَخْمَاس‏.»
[3]. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا، ناشر میرزا محمد رضا مهتدی چاپ 1377 هـ، ج2، ص 128، ح 6؛ «قَالَ لِی الرِّضَا ع بِخُرَاسَان‏ ... عَلِیاً ع بَعْضُ أُمَّهَات.»‏
[4]. ابن اثیر، الكامل فی التاریخ، دار الكتب العلمیة - بیروت - 1415هـ ، چاپ دوم، ج1، ص42؛ «قتل یزدجرد بن شهریار بمرو أیام عثمان بن عفان.»
[5]. علامه مجلسی، بحارالانوار، مؤسسة الوفاء، ج46، ص10؛ « ثم إن هذا الخبر یخالف الخبر... من عشرین سنة بعید.» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[6]. بحارالانوار، ج46، ص12؛ «وكان أمیرالمؤمنین ولى حریث بن جابر ... القاسم بن محمد بن أبی بكر.» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.

محمدجواد مهریار