در روایتی جسارت خلیفه دوم نسبت به پیامبر نقل شده که او به پیامبر تذکر داد که نماز خواندن بر منافق جایز نیست؛ پیامبر نپذیرفت و خداوند در تأیید کلام عمر آیه‌ای نازل کرد.
برخی علمای اهل سنت معتقدند، این کار عمر از باب مشورت دادن به پیامبر بوده، نه الزام ایشان؛ بعید نیست پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به عمر فرموده تو مرا در انجام اموری که اشتباه می‌کنم، راهنمایی کن، و این فعل عمر اجتهاد در مقابل نص نیست!
فتح الباری، ابن حجر، ج8، ص335.
مقاله: «توهین بخاری به رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله)»