پیامبرنمای بهائیت یکی از دلایل حقانیت علی محمد باب را استقامت او در راه هدفش معرفی کرده است: «و دليل برهان ديگر که چون شمس (: خورشید) بين دلائل مشرق (: نورانی) است، استقامت آن جمال ازلی (: علی‌محمد باب) است بر امر الهی که با اينکه در سن شباب (: جوانی) بودند و امری که مخالف کل اهل ارض... بود؛ با وجود اين قيام به آن امر فرمود، چنان‌چه کلّ استماع نمودند (: همگی شنیدند) و از هيچ‌کس و هيچ نفسی خوف ننمودند و اعتنا نفرمودند. آيا می‌شود اين به غير امر الهی و مشيت مثبته ربّانی».[1]

با این وجود، به تصریح متون بهائی امام زمان دروغین بهائیت (به صرف خوردن یک سیلی در شیراز و یا چند چوب فلک در تبریز) از ادعای خود برگشت و توبه کرد![2]

پی‌نوشت:
[1]. حسینعلی نوری، ایقان، هوفمایم آلمان: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات بهائی، 1998 م، ص 153.
[2]. ر.ک: اشراق خاوری، مطالع الأنوار (تلخیص تاریخ نبیل زرندی)، مؤسسه ملّی مطبوعات امری، بی‌تا، صص 138-126؛ ر.ک: فاضل مازندرانی، اسرارالآثار خصوصی، بی‌جا، مؤسسه ملّی مطبوعات امری، 124 بدیع، ج 1، ص 182-180.