پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ حضرت امام خمینی (ره) بنیان‌گذار حکومتی شد که آرزوی امت‌های پیشین و برخی از ملت‌های مسلمان مظلوم است. امام خمینی (ره) رهبر و چراغ راه این انقلاب در تبیین و پیشبرد حکومت اسلامی شد. ایمان و تقوای حضرت امام (ره) باعث شد تا در راستای تشکیل و حفظ حکومت اسلامی در برخورد با فساد و انحراف از مسائل اسلام و معیارهای حکومت و انقلاب اسلامی با احدی تعارف نداشته باشد. لذا در امر روشنگری و مبارزه علیه انحرافات دینی و سیاسی پیش‌قدم بود. کما اینکه در سخنرانی‌ها و جلسات و کتب خود هیچ‌گاه از مبانی انقلاب اسلامی کوتاه نمی‌آمدند و علیه فرق ضاله و منافقین به‌صراحت روشنگری کرده و مردم و مسئولین را از عقاید و افکار آن‌ها بر حذر می‌داشتند.

اما متأسفانه نوه ایشان سید حسن خمینی که در بین مردم معروف به یادگارِ یادگار حضرت امام (ره) هستند و مسئول حفظ و نشر آثار حضرت امام (ره) هستند، جز اینکه در چهره شبیه حضرت امام (ره) هستند ولی در عمل و رفتار و عقاید گویا هیچ شباهتی به حضرت امام ندارد. گذشته از بحث ساده زیستی حضرت امام (ره) و آن گنبد و بارگاه که بر خواسته از اشرافی گری سید حسن خمینی که برای مردم قابل هضم نیست. متأسفانه سید حسن خمینی که تنها نامی از حضرت امام (ره) به همراه دارد در برخی موارد علناً مخالف حضرت امام (ره) عمل کردند.

درحالی‌که حضرت امام (ره) در دفاع از حریم انقلاب بسیار جدی بودند و حزب نهضت آزادی را خائن می‌دانستند و معتقد بودند که اگر اعضای نهضت آزادی مدتی دیگر در دولت باقی مانده بودند ملت عزیز ایران، در زیر چنگال آمریکا و مستشاران او دست و پا می‌زدند و هیچ صلاحیتی برای اعضای این نهضت در مراکز دولتی و قضایی کشور قائل نبودند و خطر آن‌ها را از منافقین بیشتر می‌دانستند [1] ولی متأسفانه سید حسن خمینی که باید ادامه دهنده راه حضرت امام (ره) باشد با نادیده گرفتن این مواضع حضرت امام (ره) ارتباط نزدیکی با اعضای نهضت آزادی دارد. کما اینکه سید حسن خمینی در زمستان گذشته سال 1399 پای اعضای این حزب را به همراه برخی از اصلاح طلبان به جماران باز کرد تا در مورد انتخابات ریاست جمهوری 1400 تصمیم گیری کنند.

همچنین امام خمینی (ره) در سخنان خود بارها به‌نقد نظرات و دیدگاه‌های بزرگان دارویش پرداخته و از اهداف شوم آن‌ها پرده برداشته است. حضرت امام (ره) در نقد آشکاری بر دراویش نعمت‌اللهی می‌فرماید: «آن‌که خود را مرشد و هادی خلایق می‌داند و در مسند دستگیری و تصوف قرار گرفته، اصطلاحات این دو دسته (عارف و حکیم) را به سرقت برده و سروصورتی به متاع بازار خود داده و دل بندگان خدا را از حق منصرف و مجذوب به خود نموده و آن بیچاره صاف و بی‌آلایش را به علما و سایر مردم بدبین نموده، برای رواج بازار خود، فهمیده یا نفهمیده، پاره‌ای از اصطلاحات جاذب را به خورد عوام بیچاره داده و گمان کرده به لفظ «مجذوب علیشاه» یا «محبوب علیشاه» حال جذبه و حب دست می‌دهد.» [2] ولی در مقابل سید حسن خمینی به‌راحتی با نورعلی تابنده بزرگ دراویش گنابادی ارتباط برقرار می‌کند و حتی خبرگزاری منسوب به ایشان، برخی اخبار مربوط به این فرقه را منتشر می‌کند.

همچنین درحالی‌که حضرت امام (ره) در دفاع از انقلاب و ارگان‌های انقلابی مانند شورای نگهبان به‌شدت جدی بودند و کوچک‌ترین دشمنی و برخورد با شورای نگهبان را تحمل نمی‌کردند، ولی متأسفانه نوه ایشان سید حسن خمینی در واکنش به رد صلاحیت‌ها در انتخابات ریاست جمهوری 1400 به‌راحتی به شورای نگهبان آن یادگار بجا مانده از حضرت امام (ره)، دهن کجی می‌کند و در حمله به فقهای شورای نگهبان، آنان را مجتهدینی می‌داند که توجهی به عنصر زمان و مکان ندارند و دارای اندیشه‌ای بسته و ناکارآمد هستند. ایشان همچنین عملکرد شورای نگهبان را تیشه زدن به ریشه انقلاب دانست و کاندیداهای ریاست جمهوری را به نحوی دعوت به خروج و انصراف از انتخابات دعوت کرد.

سید حسن خمینی در این انتخابات، یکی از شدیدترین واکنش‌ها از سوی سیاسیون را به عملکرد شورای نگهبان داشتند درحالی‌که حضرت امام (ره) نیز شدیدترین تعبیرات را در مورد کسانی که به شورای نگهبان حمله می‌کنند و نمی‌توانند رأی شورای نگهبان را بپذیرند داشتند و آن‌ها را دیکتاتور خواندند و همچنین فرمودند: ««اگر کسی بخواهد فساد کند و به مردم بگوید که این شورای نگهبان کذا، این فساد است، یک همچو آدمی مفسد است و باید تحت تعقیب مفسد فی‌الارض قرار بگیرد». [3]

متأسفانه سید حسن خمینی به آلت دست اصلاح طلبان تبدیل شده و با مبانی امام و انقلاب فاصله زیادی گرفته است، تا جایی که نه‌تنها با مبانی امام و انقلاب فاصله گرفته، بلکه همان‌طور که بیان شد، در برخی موارد به طرزی عجیب، مخالف نظر و دیدگاه حضرت امام (ره) عمل کرده است.

پی‌نوشت:
[1]. خمینی، روح‌الله، صحیفه امام، نشر مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، تهران، 1366 ه ش، ج 20، ص 481
[2]. مصطفوی، روح‌الله (امام خمینی)، چهل حدیث، نشر موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، تهران، 1391، ص 91
[3]. خمینی، روح‌الله، صحیفه امام، نشر مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، تهران، 1366 ه ش، ج 14، ص 370