پایگاه جامع فرق ادیان ومذاهب - امام خمینی (ره) عارف عامل و فقیه جامع قرن 13 شمسی، خط بطلانی بر عرفان صوفیانه و عزلت‌گزین کشید و با برپایی نهضت میلیونی مردم مسلمان ایران ، کاخ شاهنشاهی را با عقبه‌ی 2500 ساله به ویرانی کشید و خود در چهاردیواری آجری با نام جماران به رهبری این نهضت نشست. چهاردیواری که قبله‌ی مومنین عشاق بود. او عرفان را در عبودیت معنا کرد و انجام وظیفه‌ی الهی در هر زمان را عین عرفان می‌دانست.

حضرت روح الله بر گرده‌ی مدعیان عرفان می‌تاخت. آن عارف وارسته اقطاب صوفیه را انسان‌هایی بدون ایمان و معرفت معرفی کرده است که حظ و بهره‌ای از عرفان نبرده‌اند و ادعای عارف بودن آنها را به خاطر غرور و تکبر آنان دانسته و در کتاب عرفانی چهل حدیث بارها تکبر اقطاب صوفیه را مطرح کرده است، چنانچه می‌فرماید: «اگر شم معرفت الله کرده بود، به مظاهر جمال و جلال حق تکبر نمی‌کرد، چنانچه در مقام بیان و علم خود او نیز تصریح به خلاف حالت خود کند و این نیست جز آنکه معارف به قلبش وارد نشده و بیچاره به مقام ایمان هم نرسیده، دم از عرفان می‌زند و از عرفان حظی نداشته، از تحقق سخن می‌راند.»[1]

ایشان در سخنانی می‌فرماید: «ای مدعی معرفت و جذبه و سلوک و محبت و فنا، تو اگر به‌راستی اهل الله و از اصحاب قلوب و اهل سابقه حسنایی، هنیئا لک ولی این‌قدر شطحیات و تلوینات و دعوی‌های گزاف که از حب نفس و وسوسه شیطان کشف می‌کند، مخالفت با محبت و جذبه است، انّ اولیائی تحت قبائی لایعرفهم غیری. تو اگر از اولیاء حق و محبین و مجذوبینی، خداوند می‌داند، به مردم این‌قدر اظهار مقام و مرتبت مکن و این‌قدر قلوب ضعیفه بندگان خدا را از خالق خود به مخلوق متوجّه مکن و خانه خدا را غصب مکن! بدان که این بندگان خدا عزیزند و قلوب آن‌ها پرقیمت است، باید صرف محبت خدا شود. این‌قدر با خانه خدا بازی مکن و به ناموس او دست‌درازی نکن فإنّ للبیت ربّا پس اگر در دعوی خود صادق نیستی، در زمره دو رویان و اهل نفاقی.»[2]

حضرت امام خمینی(ره) از بین فرقه‌های متعدد صوفیه، دراویش نعمت‌اللهی را به نقد رسمی گذاشته و تشت رسوایی ایشان را سرنگون می‌کند و برخلاف ادعای عوام فریبانه‌ی صوفیه‌ی گنابادیه که امام را تابع این مسلک معرفی می‌کنند، می‌فرماید: «آن که خود را مرشد و هادی خلایق می‌داند و در مسند دستگیری و تصوف قرار گرفته اصطلاحات این دو دسته (عارف و حکیم) را به سرقت برده و سر و صورتی به متاع بازار خود داده و دل بندگان خدا را از حق منصرف و مجذوب به خود نموده و آن بیچاره‌ی صاف و بی آلایش را به علما و سایر مردم بدبین نموده، برای رواج بازار خود، فهمیده یا نفهمیده، پاره ای از اصطلاحات جاذب را به خورد عوام بیچاره داده و گمان کرده به لفظ «مجذوب علیشاه» یا «محبوب علیشاه» حال جذبه و حب دست می‌دهد.»[3]

با وجود مخالفت آن عارف وارسته با دراویش و دکان‌داران و مدعیان معنویت، امروز سیدحسن مصطفوی که در چشم مردم یادگارِ یادگار امام(ره) محسوب می‌شود، رویه‌ای بر خلاف آن حضرت در پیش گرفته و با قطب سابق این فرقه که عضوی از نهضت آزادی بوده و دارای انحرافات عقیدتی و سیاسی بی‌شماری است، دیدار می‌کند!
سید حسن مصطفوی برای انتخابات ریاست جمهوری 1400 اعلان آمادگی کرده و چون وامدار دراویش است، لابد پس از کسب صندلی ریاست، قرار است امتیازاتی به دراویش داعشی که قاتل جوانان ایران در گلستان هفتم تهران هستند، بدهد!

پی‌نوشت:
[1]. مصطفوی، روح الله(امام خمینی)،چهل حدیث، نشر موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، تهران، 1391،  ص 82
[2]. همان،  ص 162
[3]. همان، ص 91