پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در هیچ برهه‌ای از تاریخ، دامن دراویش از توجهات دنیوی سلاطین مبرّیٰ نبوده و در مقابل، سلاطین نیز از دعای خیر اقطاب و بزرگان صوفیه بی‌نصیب نمانده‌ است.[1] به خصوص در ایران... خانقاهی ساخته نشد، مگر به دستور یکی از اُمرا و سلاطین! اغراق نیست اگر بگوییم اغلب خانقاه‌ها، لنگرگاه‌ها و تکایای درویشی و قلندری تحت حمایت حاکمان وقت و سلاطین جور فعالیت مستمر داشته‌اند. در این مقوله شواهد کثیری وجود دارد که نگاهی به مستندات تاریخی آن را گواه است. اما جمهوری اسلامی و مردم حق‌جوی ایران، با قطع کردن باج سبیل دراویش! تن به معنویت دروغین ایشان نداده و عقاید آنها را بدعت و انحراف از دین می‌دانند. این، مهمترین علت کینه و دشمنی دراویش با نظام جمهوری اسلامی در ایران است.

تصویر: سلطان حسین تابنده قطب دراویش گنابادی با محمدرضا شاه، دیکتاتور پهلوی

پی‌نوشت:
[1]. رک. تاریخ خانقاه در ایران، دکتر محسن کیانی