از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در فضیلت امیرالمؤمنین نقل شده است که: «دوست ندارد تو را مگر مؤمن، و بغض تو را ندارد مگر منافق.» علمای اهل سنت معترف به صحت این حدیث هستند، مخصوصاً نقل این حدیث در صحیح مسلم هرگونه بحث را در مورد سند حدیث غیر لازم می‌کند.
اظهارنظر ذهبی درباره این حدیث اینگونه است: «این حدیث از حدیث طیر و حدیث ولایت صحیح‌تر است، و این حدیث که در دوستی علی آمده، هم اشکالاتی دارد و آن این است که در دوستداران ایشان عده‌ای هستند که اخلاق ندارند و در مبغضین ایشان عده‌ای ناصبی، از روی جهل، معتقد به بغض امیرالمؤمنین هستند.»
وی در جای دیگری در تفسیر این حدیث، مطالب عجیبی را از بطن روایت استخراج می‌کند و می‌گوید: «معنای این حدیث این است که دوست داشتن علی از ایمان است و بغض او از نفاق است، پس ایمان درجات و دسته‌بندی‌هایی دارد، و نفاق هم به همین صورت است؛ پس هیچ عاقلی نمی‌گوید: دوستی علی به تنهایی شخص را مؤمن مطلق می‌کند و همچنین فرد موحد به مجرد بغض علی کاملاً منافق می‌گردد. پس کسیکه علی را دوست دارد و بغض ابوبکر را دارد، به منزله کسی است که بغض علی را دارد، و ابوبکر را دوست دارد؛ پس بغض علی و ابوبکر گمراهی و نفاق است و بغض آن دو هدایت و ایمان است؛ این حدیث در صحیح مسلم است!»
سیر اعلام النبلاء، ذهبی، ج17، ص169 و ج12، ص510.
کاملاً در اظهار نظر ذهبی تعصبش محرز است، و طبق نظر وی، حدیث صحیح اگر در فضیلت امیرالمؤمنین باشد، باید تخصیص بخورد و مقید به دوستی باقی خلفا شود.
مقاله: «ذهبی و حدیث ایمان محب و نفاق مبغض»