ابن ابی‌الحدید در شرح نهج البلاغه، کلام امیرالمؤمنین وقتی که شهادت مالک اشتر را شنید، این‌گونه نقل می‌کند: ما از خدا هستیم و به‌سوى او باز مى‌گردیم، و ستایش مخصوص پروردگار جهانیان است، بار خدایا! من مصیبت مالک اشتر را نزد تو به حساب آوردم، زیرا مرگ او از مصیبت‌های روزگار است، مرگ او نیز از مصائب روزگار است و پروردگارش را ملاقات کرد، با این‌که ما تعهّد کرده‌ایم که پس از مصیبت رسول خدا (صلّى‌اللّه‌علیه‌وآله)، بر هر مصیبتى، صبر کنیم، زیرا آن بزرگ‌ترین مصیبت‌ها بود؛ ... خدا مالک را جزاى خیر دهد، چگونه مالکی که اگر کوه بود، کوهى عظیم و بزرگ بود، و اگر سنگ بود سنگى سخت بود؛ آگاه باشید به‌خدا سوگند، مرگ تو (اى مالک) جهانى را ویران و جهانى را شاد مى‌سازد؛ (اهل شام را خشنود و عراق را خراب مى‌کند)، بر مردى مانند مالک باید گریه کنندگان بگریند، آیا یاورى مانند مالک دیده می‌شود، آیا مانند مالک کسى هست؟
شرح نهج البلاغه، ابن ابی‌الحدید، ج6، ص215.
مقاله: «سفارش امیرالمؤمنین به گریه بر فردی مانند مالک اشتر»