یکی از بحث‌های جنجال برانگیز در تاریخ معاصر، مساله توسل است که مورد توجه همه مسلمانان است. همین مساله سرآغاز گفتگوی بنده با یکی از دوستان اهل‌سنت، در شبکه اجتماعی اینستاگرام شد. او که به واقع شخصی حقیقت‌دوست و مودب بود، توسل به اولیای الهی را انکار کرده و در این‌باره نوشت: «اهل‌سنت به اتفاق، توسل به مرده را قبول نداشته و کمک گرفتن از زنده را جایز می‌دانند. این است عقیده اهل‌سنت.»
بنده با خواندن نوشته او به فکر فرورفتم و پیش خود گفتم که چگونه او کتاب معروف علمای دیوبند را که بخشی از آن در باب توسل است را ندیده است. از این‌روی پاسخ او را این‌گونه دادم: «دوست عزیزم سلام، حتما کتاب المهند علی المفند را از اینترنت دانلود کنید و مطالعه بفرمایید. این کتاب گرانقدر و با ارزش، اثر مولانا خلیل احمد سهارنپوری، شارح کتاب سنن ابی‌داوود (در ۲۰ جلد)، از محدثین بزرگ دارالعلوم دیوبند هند است. در این کتاب، مولانا خلیل احمد سهارنپوری، برای پرده برداشتن از ابهامات، جواب سوالات را به زبان عربی فصیح تحریر فرمودند و به امضاء و تأیید تمام مشاهیر زمان دیوبند، از جمله ۵۰ تن از علمای بزرگ دیوبند و ۴۷ تن از علمای مکه مکرمه، مدینه منوره، علمای جامع ازهر و علمای دمشق نیز رسانید؛ بنابراین، این کتاب از اعتبار خاصی برخوردار است. این کتاب توسط مولانا عبدالرحمن سربازی ترجمه شده است. در صفحه 36 ترجمه این کتاب آمده است که شیخ سهارنپوری فرمود: «نزد ما و مشایخ ما چه در حال حیات و چه در حال ممات، توسل جایز است.»[1]

پی‌نوشت:

[1]. سهارنپوری، خلیل احمد، المهند علی المفند، مترجم: مولانا عبدالرحمن سربازی، نشر جاودان، چاپ اول، 1394 ش. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.