یکی از مهم‌ترین ابزارهای تبلیغی مسیحیت‌ تبشیری تاکید بر آزادی است، اعتقاد به فداشدن مسیح برای نجات بشر و تقدیم خون خود برای بخشش گناهان انسان، سبب شده تا برخی از این مسأله این‌گونه برداشت کنند که مسیحیان در گناه‌کردن آزاد هستند. عدم لزوم پوشش مناسب، آزادی در ایجاد رابطه‌ی عاطفی و یا جنسی نامشروع، تشکیل جلسات مختلط رقص و شادی، آزادی در مصرف مشروبات الکلی و بطور کلی آزادی نسبی در انجام گناهان از جمله مواردی است که شبانان تبشیری از آن به عنوان یک مزیت در برابر اسلام یاد می‌کنند. آنها شریعت‌اسلام را مجموعه‌ای از احکام کهنه، بی‌فایده و سخت می‌دانند.[1]
آزادی یک امر نسبی و تشکیکی است، هیچ انسانی را در این دنیا نمی‌توان یافت که از آزادی مطلق برخوردار باشد؛ زیرا بنابر طبیعت مادی این عالم، انسان در بند محدودیت‌های مادی گرفتار است  و نمی‌تواند هر آنچه را که اراده کرده و مطابق میل اوست بدست آورد. علاوه بر این خواسته‌ها و امیال او گاهی در تعارض با امیال و خواسته‌های دیگران قرار می‌گیرد، لذا در تمامی جوامع برای تأمین خواسته‌های فردی و اجتماعی افراد یک سلسله قوانین وضع می‌شود و برای کسانی که از آن تخلف می‌کنند مجازات‌هایی در نظر می‌گیرند تا این قوانین ضمانت اجرایی داشته باشد. ادیان‌الهی نیز با توجه به نیازهای فردی و اجتماعی بشر و بر اساس روابط انسان‌ها با خداوندمتعال، سایر انسان‌ها و موجودات عالم و طبیعت، دستور العمل‌هایی در زمینه‌ی اعتقادی و رفتاری برای سعادت دنیا و آخرت آن‌ها ارائه می‌کنند و از مؤمنان می‌خواهد تا از این عقاید و دستورات عملی پیروی کنند.
در نگاه دین‌داران، افراد یا مطیع اوامر الهی هستند و یا مطیع دستورات شیطان و اسیر او، لذا انسانی که از اطاعت فرامین و دستورات‌الهی سرباز می‌زند، در واقع در اسارت و قید و بندگی شیطان قرار می‌گیرد و در نهایت آزاد نیست.
و بعد اینکه بر اساس آموزه‌های کتاب‌مقدس، مسیحیان درحوزه اعتقاد و احکام عملی و اخلاق آزادی مطلق ندارند و حدود و ضوابطی برای آنها مشخص شده است.

پی‌نوشت:
[1] منبع تحقیق مطالعات میدانی در میان مسیحیان تبشیری.