ابويعلى و بزاز به سندى كه حاكم، ذهبى، ابن‌حبّان و ديگران آن را صحيح دانسته‌اند، از حضرت على (عليه السلام) روايت كرده‌اند كه آن حضرت فرمود:
«بينا رسول اللّه آخذ بيدي و نحن نمشي في بعض سكك المدينه، إذ أتينا على حديقة، فقلت: يا رسول اللّه! ما أحسنها من حديقه! فقال: إنّ لك في الجنّة أحسن منها. ثمّ مررنا بأُخرى، فقلت: يا رسول اللّه! ما أحسنها من حديقه! قال: لك في الجنّة أحسن منها. حتّى مررنا بسبع حدائق، كلّ ذلك أقول ما أحسنها و يقول: لك في الجنّة أحسن منها، فلمّا خلا لي الطريق اعتنقني، ثمّ أجهش باكياً. قلت: يا رسول اللّه! ما يبكيك؟ قال: ضغائن في صدور أقوام لا يبدونها لك إلاّ من بعدي. قال: قلت: يا رسول اللّه! في سلامة من ديني؟ قال: في سلامة من دينك.»
روزى رسول‌خدا دست مرا گرفت و با هم در برخى از كوچه‌هاى مدينه راه مى‌رفتيم، تا به باغى رسيديم؛ من گفتم: اى رسول‌خدا! چه باغ زيبايى! رسول‌خدا فرمود: تو در بهشت، باغى زيباتر از اين دارى. سپس به باغ ديگرى برخورديم، من گفتم: اى رسول خدا! چه باغ زيبايى! پیامبر فرمود: تو در بهشت، باغى زيباتر از اين دارى. تا به هفت باغ گذر كرديم، كه من مى‌گفتم: چه باغ زيبايى! و رسول‌خدا مى‌فرمود: تو در بهشت، باغى زيباتر از اين دارى. هنگامى‌كه راه خلوت شد، رسول‌خدا مرا در آغوش خود كشيد و گريست. گفتم: اى نبی‌خدا! براى چه گريه مى‌كنيد؟ فرمود: كينه‌هايى از تو، در دل اين قوم است كه آن‌ها را آشكار نمى‌كنند، مگر بعد از من. گفتم: اى رسول‌خدا! آيا در آن هنگام، دين من سالم است؟ فرمود: آرى! دين تو سالم است.
(مجمع الزوائد و منبع الفوائد، هیثمی، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج9، ص118)
مقاله: «گریه بر مظلومیت علی(علیه السلام)»