صاحب کتاب مجمع الزوائد روایتی را نقل می‌کند، که سخنان ابن‌تیمیه و هم‌فکران او را نقض می‌کند. زید بن وهب می‌‎گوید:
«بینا نَحنُ حول حُذیفه إذ قال: کَیفَ أنتُم وَ قَد خَرَج أهل‌بیت نبیکم فرقتین، یَضربُ بَعضُهم وجوه بَعض بِالسِّیف؟ فَقُلنا: یا أباعَبدالله! وَ إنّ ذلک لکائِن؟ فَقالَ بَعضُ أصحابِه: یا أبا عبدالله! فَکیفَ نَصنَع إن أدرَکنا ذلِکَ الزَّمان؟ قالَ: أنظروا الفِرقَه التی تَدعُو إلی أمرِ عَلیّ، فَالزِموُها، فإنّها عَلَی الهُدی.»
اطراف حذیفه جمع شده بودیم. حذیفه از ما پرسید: اگر اصحاب و یاران پیامبر دو گروه شده و با هم به نبرد بپردازند، چگونه عمل خواهید کرد؟ بعضی از اصحاب حذیفه گفتند: ای اباعبدالله! اگر چنین امری اتفاق افتاد، تکلیف چیست؟ حذیفه در پاسخ فرمود: با گروهی که به سوی حضرت علی (علیه السلام) دعوت می‌‎کند، همراه شوید؛ زیرا این گروه بر کشتی هدایت سوارند.»
(مجمع الزوائد و منبع الفوائد، هیثمی، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج۷ ص۲۳۶)
مقاله: «یک ضربت شمشیر برتر از عبادت ثقلین»