پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از موضوعات نطق عبدالبهاء در سفر به آمریکا، افتخار به پرورش نسلی بی‌تفاوت نسبت به تعصبات ملّی و مذهبی در ایران است؛ همچنان که او گفته است: «الان در ایران در اثر نورانیت بهاءالله، خلقی پیدا شده‌اند که... تعصب مذهبی ندارند، تعصب وطنی ندارند، تعصب سیاسی ندارند و از جمیع تعصبات آزادند».[1]
آری؛ افتخار به پرورش نسلی تعصب‌ستیز که از غیرت نسبت به سرنوشت وطن و آیین‌شان بی‌تفاوت هستند؛ آن هم در زمانی که کشور و مذهب‌شان مورد تهاجم نظامی و فکری واقع شده، تنها می‌تواند برای یک خود فروخته سربلندی بیافریند. این در حالیست که بر اساس آموزه‌های الهی اسلام، تعصبی که از جانب ایمان به خداوند نشأت گرفته و در راه جلب رضای او قرار گیرد، پسندیده است؛ همچنان که امام صادق (علیه السلام) فرموده است: «إنّ اللهَ تبارک و تعالی غَیور یُحبُّ کُلَّ غیور لغیرته...؛[2] خداوند، با غیرت است و مردان غیور را دوست دارد».

پی‌نوشت:
[1]. عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان غربی: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری به زبان‌های فارسی و عربی، 127 بدیع، ج 2، ص 195-194.
[2]. شیخ کلینی، اصول کافی، تهران: دارالكتب الاسلامية، 1388 هـ، ج 5، ص 535.