متن مقاله
اهل سنت پیرو یکی از مذاهب اربعه هستند. مذهب حنفی، شافعی، مالکی و حنبلی در میان اهل سنت رواج دارد. اکثریت اهل سنت پیرو مذهب حنفی و شافعی هستند و جمعیت کمتری پیرو مذهب مالکی و حنبلی هستند. وهابیت که خود را تابع مذهب حنبلی دانسته و ادعای اجتهاد دارند، از هیچ‌یک از مذاهب اربعه تقلید نمی‌کنند.
وهابیت اگر چه به گمان خودشان داعیه‌دار جهان اسلام هستند و در این سال‌های اخیر برخی از مسلمانان غافل اهل سنت را نیز با خود همراه کرده‌اند، اما در حقیقت پیروان مذاهب اربعه را گمراه و جاهل دانسته و حتی به صراحت آنان را بدعت‌گذار می‌دانند.
مفتی اسبق عربستان، شیخ محمد ابراهیم آل الشیخ، در رابطه با پیروان مذهب شافعیه می‌گوید: بسیاری از شافعیه معتقدند که باید نیت نماز را با صدای بلند گفت و چنان‌که ابن تیمیه گفته است هر کس نیت نماز را با صدای بلند بگوید ابتدا باید از او خواست که توبه کند، درغیر این صورت قتل او واجب است.[1] شیخ محمد ابراهیم در ادامه می‌گوید: کسی‌که چنین اعتقادی داشته باشد و نیت را با صدای بلند بگوید، مخالف شریعت عمل کرده است و چنین شخصی جاهل و گمراه است و مستحق تعزیر و عقوبت است.[2]
چنان‌که در این فتوا مشاهده کردید، مفتی اسبق عربستان به راحتی صدها میلیون شافعی مذهب را اهل بدعت و مستحق عقوبت می‌داند. اما سخن در این‌جا تمام نمی‌شود و شیخ محمد ابراهیم آل الشیخ نسبت به دیگر مذاهب فقهی نیز نظری مشابه دارد. وی در رابطه با حنفیه می‌گوید: حنفیه و پیروان مذهب امام ابوحنیفه نیز مانند دیگران، اهل بدعت هستند.[3]
وهابیت اگر چه امروزه با تبلیغات وسیع، خواهان آن هستند که خودشان را همراه اهل‌سنت نشان دهند، اما وقتی به کتاب‌های عقیدتی آن‌ها مراجعه می‌شود، به خوبی نشان دهنده دیدگاه آنان نسبت به دیگر مذاهب است. آنان به صراحت حکم تکفیر و بدعت دیگر مذاهب فقهی اربعه را امضا می‌کنند.

نویسنده: م. ج

پی‌نوشت:

[1]. «(التلفظ بها ومذاهب الأَئمة وشبهة من استحبه) قوله: والتلفظ بها ليس بشرط. عند الأَصحاب يستحب التلفظ بها، ولكن هذا من الغلط الظاهر، بل هو بدعة، فإِن النبي صلى الله عليه وسلم مقطوع بأَنه لم يتلفظ بها، وكذلك الخلفاء والبدريون وأَهل بيعة الرضوان بل ولا الأَئمة من السلف، ولا الأَئمة الأَربعة، ولا استحب ذلك أَحد من أَهل العلم. إِنما هي بدعة راجت على بعض الشافعية لقول الشافعي: إِن الصلاة لا تدخل إلا بقول. ومراده التحريمة، لا التلفظ بالنية فإِن الحج لا يحتاج إِلى نية. وكذلك الزكاة. فنسبة ذلك غلط عليه. ومن قاله من أَئمة المذهب فليس منصوصًا عن أَحمد، ولا صحة له عنه، بل التلفظ بها بدعة منكرة. ثم الشيخ يقول ما معناه: إِن الذي توضح له الأَدلة ثم يصر فإِنه يقتل. وهذا واضح فإِنه من تشريع دين لم يأذن به». محمد بن إبراهيم بن عبد اللطيف آل الشيخ (المتوفى: 1389هـ)، فتاوى ورسائل سماحة الشيخ محمد بن إبراهيم بن عبد اللطيف آل الشيخ، جمع وترتيب وتحقيق: محمد بن عبدالرحمن بن قاسم، الناشر: مطبعة الحكومة بمكة المكرمة،الطبعة: الأولى، 1399ق، ج2، ص184.
[2]. «ومن جهر بها فهو مبتدع مخالف للشريعة إِذا فعل ذلك معتقدًا أَنه من الشرع فهو جاهل ضال يستحق التعزير وإلا العقوبة على ذلك إِذا أَصر على ذلك بعد التعريف والبيان له». همان، ج2، ص185.
[3]. «وهذا كله من متأَخري الأَحناف الذين غرقوا في البدع كما غرق غيرهم».همان، ج1، ص201.