پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ سلفیه، شیعه را متهم به غلو می‌کنند. آنان می‌گویند چون شیعیان ائمه اهل بیت را بر انبیا برتری می‌دهند، پس غالی هستند و از آن‌جا که غالی کافر است، پس در نتیجه شیعیان کافر هستند. یکی از شخصیت‌های مطرح و برجسته گروه سلفی داعش، علی بن نایف الشحود، در این‌باره می‌گوید: شیعیان نگاهشان به اهل بیت، با نگاه اهل سنت به اهل بیت، متفاوت است. آنان دوازده امامشان را بر انبیاء برتری می‌دهند.[1]
هم‌چنان‌که این شخص سلفی گفته است، شیعیان، ائمه را برتر از انبیا می‌دانند، البته معتقدند که حضرت ختمی مرتبت، محمد مصطفی (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بر همه انبیاء و ائمه برتری دارد، ولی به استثناء حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) ائمه بر دیگر انبیاء، برتری دارند.[2]
اکنون سخن در این است که آیا برتری دادن ائمه بر انبیاء غلو است؟ در پاسخ باید گفت: اگر چه شیعه برای همه انبیاء و اوصیاء و اولیاء، مقامی ارزشمند قائل است، ولی اعتقاد به برتری ائمه بر انبیاء غلو نیست. زیرا چنان‌که قرآن فرموده است: منصب امامت بر منصب نبوت برتری دارد. قرآن می‌فرماید: «وَ إِذِ ابْتَلى‏ إِبْراهیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّیَّتی‏ قالَ لا یَنالُ عَهْدِی الظَّالِمینَ.[بقره/124] (به خاطر آورید) هنگامی‌که خداوند، ابراهیم را با وسایل گوناگونی آزمود، و او به خوبی از عهده این آزمایش‌ها برآمد. خداوند به او فرمود: «من تو را امام و پیشوای مردم قرار دادم!» ابراهیم عرض کرد: «از دودمان من (نیز امامانی قرار بده!)» خداوند فرمود: «پیمان من، به ستمکاران نمی‌رسد!»
علامه طباطبایی در تفسیر این آیه می‌فرماید: حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) در اواخر عمر شریفش بعد از پیروزی در امتحان‌های مختلف و سنگین به مقام امامت رسید، در حالی‌که قبل از این، جایگاه رسالت را در اختیار داشت، ولی در عین حال، ظرفیت پذیرش مقام امامت را نداشت.[3]
هم‌چنین شیعه معتقد به افضلیت ائمه بر انبیا است، به جهت روایاتی که در منابع حدیث آمده است که اسم اعظم الهی، هفتاد و سه حرف است که «آصف بن برخیا» یک حرف آن را، حضرت عیسی (علیه‌السلام) دو حرف، حضرت موسی چهار حرف، حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) هشت حرف، نوح (علیه‌السلام) پانزده حرف، حضرت آدم (علیه‌السلام) بیست و پنج حرف و حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هفتاد و دو حرف را در اختیار داشتند و هم‌چنین به امامان بعد از پیامبر اعظم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز همان هفتاد و دو حرف داده شد.[4]
بنابراین مقام امامت بر مقام نبوت ترجیح دارد و برتری ائمه بر انبیا از اعتقادات قرآنی است.

نویسنده: م.ج

پی‌نوشت:

[1]. «تفضيل الأئمة الاثني عشر على الأنبياء عليهم السلام: إنهم لا ينظرون إلى أهل البيت رضي الله عنهم كما ينظر إليهم أهل السنة، فأهل البيت عندهم هم الأئمة الاثنا عشر حيث يفضلونهم على الأنبياء نعم يفضلونهم على أنبياء الله عليهم السلام!» الشحود، علی بن نایف الشحود، رای شیخ الاسلام ابن تیمیه بالرافضه، ج1، ص468.
[2]. الذي عليه أكثر علمائنا المتأخّرين : أنّ الأئمّة الاثني عشر عليهم‌السلام أفضل من جميع الأنبياء عليهم‌السلام». مركز الأبحاث العقائديّة، موسوعة الأسئلة العقائديّة، تألیف مركز الأبحاث العقائدية، ج3، ص180
[3]. طباطبایی، سید محمد حسین، ترجمه سید محمد باقرهمدانی، ترجمه تفسیر المیزان، قم: جامعه مدرسین حوزه علمیه، 1374ش، ج1، ص405.
[4]. مركز الأبحاث العقائديّة، موسوعة الأسئلة العقائديّة، تألیف مركز الأبحاث العقائدية، ج3، ص183.