از نگاه بن‌باز (مفتی اعظم سابق وهابیان) امام مهدی (علیه‌السلام) را نباید در دوازده امام "دوازده نقبای بنی اسرائیل اشاره شده در برخی از روایات" برشمرد.[1] این کلام بن‌باز ناظر به روایاتی از سوی پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است که به دوازده خلیفه و امیر اشاره دارد. این روایات را مهم‌ترین متون حدیثی، از جمله صحیح بخاری،[2] صحیح مسلم[3] و... نقل کرده‌اند.
بن‌باز بر این باور است که با توجه به روایت، این دوازده خلیفه تا زمانی که دین پابرجا بوده و قوام داشته، به حساب آمده و چون پس از حاکمان اموی دین دچار تشتت گشت، امام مهدی (علیه‌السلام) را نمی‌توان در این دوازده امیر جای داد.[4]
این دیدگاه با چالش‌های جدی روبرو است. از یک‌سو حاکمان اموی چهارده نفر هستند که قطعاً در لیست دوازده‌گانه جای نمی‌گیرند. از سوی دیگر ادعای قوام دین که به عنوان ملاک شناخت این دوازده امیر از سوی بن‌باز مطرح شده است، نیز با اختلاف اساسی میان مروان و ابن زبیر که پس از مرگ یزید در تاریخ رخ داده است، زیر سوال می‌رود.
هم چنین پیشوایان شکل دهنده اندیشه بن باز، هم‌چون ابن کثیر، برخی از بنی‌عباس را در این دوازده نفر برشمرده‌اند که این نیز در تضاد با بینش بن‌باز است. او هم‌چنین مهدی را یکی از دوازده امیر می‌شمرد.[5]

پی‌نوشت:

[1]. بن باز، مجموع فتاوی و مقالات متنوعه، محمد بن سعد الشویعر، ریاض، دار القاسم للنشر، ج 4، ص 100.
[2]. بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، تحقیق: مصطفی دیب البغاء، بیروت، دار ابن کثیر، 1407 ق، ج 6، ص 2640.
[3]. نیشابوری، مسلم، صحیح، بیروت، دار الجیل و دار الافاق الجدیده، بی تا، ج 6، ص 3.
[4]. همان، ج4، ص 100.
[5]. ابن کثیر، اسماعیل بن عمرو، تفسیر القرآن العظیم، تحقیق: محمد حسین شمس الدین، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1419 ق، ج 3، ص 59.