احمد الکاتب یکی از شیعیان فریب‌خورده‌ای است که متاسفانه گرایش وهّابی پیدا کرد و در راستای اهداف وهابیت، شبهات فراوانی به مذهب و اعتقادات شیعه خصوصاً در مورد مهدویت وارد ساخت؛ وی در یکی از شبهاتش می‌گوید: چرا امام مهدی که غایب است و فلسفه ظهورش برای برپایی قسط و عدل است و در حالی‌که امروز دنیا را ظلم و جور فراگرفته و دار و ندار مسلمانان طعمه‌ی طاغیان و مستکبران شده، ظهور نمی‌کند؟[1]

در پاسخ می‌گوییم فرعونیان مصر که خبردار شده بودند منجی و نجات‌بخش قوم بنی‌اسرائیل به دنیا می‌آید، تا با ظلم فراعنه مبارزه کند و طواغیت را سرنگون سازد، به همین‌رو، آنان همه‌ی مادران باردار تحت مراقبت و کنترل شدید قرار داده و همه‌ی فرزندان پسر تازه متولد شده از بنی‌اسرائیل را کشته و دختران را رها می‌کردند. «إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلا فِي الْأَرْضِ وَ جَعَلَ أَهْلَها شِيَعاً يَسْتَضْعِفُ طائِفَةً مِنْهُمْ يُذَبِّحُ أَبْناءَهُمْ وَ يَسْتَحْيي‏ نِساءَهُمْ إِنَّهُ کانَ مِنَ الْمُفْسِدينَ.[قصص/4] فرعون در زمین برتری جویی کرد، و اهل آن را به گروه‌های مختلفی تقسیم نمود، گروهی را به ضعف و ناتوانی می‌کشاند، پسرانشان را سر می‌برید و زنانشان را (برای کنیزی و خدمت) زنده نگه می‌داشت؛ او به یقین از مفسدان بود!»

هم‎چنین از آن‌جا که روایات متواتر و مشهور از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به دست عباسیون رسیده بود که امامان بشارت داده شده، دوازده نفرند و دوازدهمین آن‌ها جهان را پر از عدل و داد خواهد ساخت و بساط ظالمان و جائران را سرنگون خواهد ساخت؛ به همین‌رو، حکّام دولت عباسی نیز مترصد تولد فرزند امام عسکری بودند، به همین‌رو آن حضرت را تحت اقامت جبری در خانه‌ی خود در شهر سامرا قرار دادند، چنان‌که زنان آن‌ها را نیز تحت نظارت مستقیم قرار دادند، تا بتوانند امام دوازدهم را بیابند و به محض تولد، کار او را یکسره کنند. دولت عباسیان از آغاز حکومت خود با دقت، اوضاع را زیر نظر داشتند و با ظلم و ستم فراوانی که در حق علویون داشتند، می‌کوشیدند تا علویون را که به گوشه و کناری پناه برده‌اند بیابند و بکشند و هیچ حرمتی برای حریم رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نگه نمی‌داشتند؛ دو امام بزرگوار، امام هادی (علیه‌السّلام)، امام عسکری (علیه‌السّلام) و خصوصاً مادر امام زمان، همسر امام عسکری (علیه‌السّلام) را به شدت تحت نظر داشتند، تا از به دنیا آمدن امام منتظر با خبر گردند و به محض ولادت، آن حضرت را نیز بکشند؛ به همین رو، هنگامی‌که زراره نیز از علت غیبت امام زمان، از امام صادق (علیه‌السّلام) می‌پرسد، آن حضرت نیز خوف بر جان آن حضرت را دلیل غیبت برمی‌شمارد: «زراره گوید، امام صادق (علیه‌السّلام) فرمود: برای حضرت قائم پیش از ظهورشان، غیبت وجود دارد. به ایشان عرض کردم: برای چه غایب می‌شود؟ فرمود: برای ترس از کشته شدن.»[2]

پی‌نوشت:

[1]. «لماذا لا یخرج الإمام المهدیّ الغائب، إذا کان موجودا، و قد إمتلأت الدّنیا ظلما و جورا و أصبح المسلمون فریسة للطّغاة و المستبدّین الّذین أهلکوا الحرث و النّسل؟.» شبهات وردود، سامی بدری، نشر حبیب، قم، به نقل از شبهات احمد الکاتب، ج 4، ص 164.
[2]. «... عن زرارة قال: إنّ للقائم غیبة قبل ظهوره قلت [و] لم؟ قال یخاف القتل.» الغیبة، شیخ طوسی، دار المعارف الاسلامیة، قم، ص 332.