از دیدگاه تمام مسلمانان جهان، مکه و مدینه که به حرمین شریفین شهرت دارند، از شهرهایی هستند که قداست خاصی دارند و در طول تاریخ اسلام و حتی قبل از آن همواره مورد احترام بوده است، قبل از اسلام توسط سپاهیان ابرهه مورد هجوم قرار گرفت که توسط پرندگان ابابیل این هجوم دفع گردید و در قرآن هم سوره‌ای در این واقعه وارد شده است. اما بعد از اسلام ستمکارانی مانند یزید بن معاویه و حجاج بن یوسف با آن‌ که داعیه مسلمانی را داشتند و به خوبی به این موضوع –امن بودن این مکان‌ها- آگاه بودند، اما باز به‌خاطر جهل و حماقت‌های خود این مکان‌ها را ناامن کردند و هزاران مسلمان از زن و مرد، کوچک و بزرگ را به خاک و خون کشیدند و به نوامیس مسلمانان تجاوز کردند، گویی که آن‌ها کافر بودند و چیزی از قداست حرمین شریفین نشنیده بودند. در سده‌های بعدی فرقه نوظهور وهابیت افراطی، حرمت این دو شهر را نگه نداشتند و با هجوم به خانه خدا و حرم رسول اکرم مردم آن شهرها را از دم تیغ گذرانیده‌اند.
در کتاب الدرر السنیه... آمده است که سعود بن عبدالعزیز بن محمد بن سعود در پاسخ به نامه‌ای که ظاهراً شخصی به او اعتراض کرده بود که چرا با مردم شهر مکه این چنین رفتار کرده‌اید، در حالی‌که شهر امن الهی بود؟ نوشته است که اگر مردم مکه، اسلام نیاورند و دست از شرک گمراهی و فساد برندارند، باید با آن‌ها جهاد کرده و حرمین شریفین را از چرک و کثافات وجودی آنان پاک کرد. او این چنین می‌نویسد که: «و ما ذکرت، من جهه الحرمین الشریفین: الحمد لله علی فضله و کرمه، حمد کثیراً کما ینبغی أن یحمد، و عز جلاله، لما کان اهل الحرمین آبین عن الاسلام، و ممتنعین عن الانقیاد لأمر الله و رسوله و مقیمین علی مثل ما انت علیه الیوم، من الشرک و الضلال و الفساد وجب علینا الجهاد بحمدالله فیما یزیل ذلک عن حرم الله و حرم رسوله من غیر استحلال لحرمتهما.[1] ... هنگامی‌که مردم حرمین قصد ندارند اسلام بیاورند، از دستور خدا و پیامبرش سرپیچی می‌کنند و همانند امروز، در شرک، گمراهی و فساد غوطه‌ور هستند، بر ما واجب است که با آن‌ها جهاد کنیم و حرم خدا و پیامبرش را از این چیزها پاک نماییم.»
در نتیجه وقتی بزرگان ایشان که ادعای مسلمانی می‌کنند و این‌گونه نسبت به حرمین شریفین حرمت نگه نمی‌دارند، توقعی از دیگران مانند یهود و ... نخواهد بود که بخواهند قداست این اماکن را حفظ کنند، یهودیانی که دشمن سرسخت دین اسلام بوده و هستند و در هر فرصتی سعی در ضربه زدن به این دین و پیروان آن را دارند.

پی‌نوشت:

[1]. الدرر السنیه فی اجوبه النجدیه، عبدالرحمن نجدی، بی‌تا، بی‌جا، (1417ق)، ج9 ص 264-285.