پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ طبق تعالیم اسلام، در قرآن، بارها تصریح شده است که خداوند از جمیع خلایق بی‌نیاز است،[1] و این بندگان هستند که به ذات اقدس الهی نیازمندند.[2]

اما در کتاب مقدس زرتشتیان (اَوِستا) خدا به بندگان و مخلوقات خود نیاز دارد. در تعالیم اوستایی، اهورامزدا نیازمند و محتاج کمک بندگان خود شمرده شده است. حتی نیاز به پرستار دارد. بله... مخلوقات باید از اهورامزدا پرستاری کنند. در کتاب خرده اوستا (که بخشی از اوستا است) به ترجمه موبد اردشیر آذرگشسب، چنین آمده است: «همچنین بشود که خویشان و کارگذاران و همکاران و دوستان ما از پرستاران تو باشند ای اهورامزدا و بدین وسیله در راستی و درستی و رادی مشهور شوند».[3] به راستی آیا چنین تعبیری در شأن خالق این جهان است؟ در حالیکه ما در اسلام، خداوند را منزه از چنین تعابیری می‌دانیم.

پی‌نوشت:

[1]. بقره: 263 ؛ آل عمران: 97 ؛ نساء: 131 ؛ انعام : 133 ؛ حج: 64
[2]. فاطر: 15 ؛ محمد: 38.
[3]. خرده اوستا، اردشیر آذرگشسب، تهران: 1354، ص 70-71.