درست است که طاهري موسس عرفان کیهانی  ادعاي ترويج عرفاني اسلامي – ايراني را دارد، اما وی در جلسه اول کميته عرفان مي‏گويد: «من هنوز يک دور هم قرآن نخوانده‏ ام.» این چه عرفانی است که شما ادعای قرآنی بودن آن را می‌کنید در حالی که موسسش یک دور هم قرآن نخوانده است؟ وی هنگامي که با تناقض ادعاهايش با آيات قرآن مواجه مي‏شود، مي‏گويد: «نبايد تضاد داشته باشه، يه جايي اصلاً ديگه مشکل ما نيستيم، مشکل خود آيات قرآن با خودشه!» وي در همين جلسه مي‏گويد: «اسرائيل؛ يعني حزب‏ الله»!
وي خلود و جاودانگي در جهنم را - که نصّ صريح قرآن است - رد کرده و از خود مي‏پرسد: «آيا ممکن است کسي از جهنم خارج نشود؟» و بعد پاسخ مي‏دهد: «نه!»[1] در حالي که طبق آيات قرآن، افرادي در آتش جاودان اند و هرگز از آن خارج نمي‏شوند.[2] آیا ادعای عرفان اسلامی با مبنای قرآن در عمل هم بازخوردی دارد؟

‌پی‌نوشت:

[1]. انسان و معرفت، ص 266.
[2]. خلود در لغت به معنى بقاى طولانى و ابديت آمده است، بنابراين، اين کلمه به تنهايى دليل بر ابديت نيست؛ زيرا هر نوع بقاي طولانى را شامل مى‏‌شود؛ ولى در بسيارى از آيات قرآن با قيودى ذکر شده است که از آن به وضوح مفهوم ابديت فهميده مى‏‌شود. مثلاً در آيات 169 نساء و 23 جن، درباره گروهى از دوزخيان  تعبير خالِدينَ فيها أَبَداً ديده مى‏شود که دليل بر جاودانگى عذاب آنهاست. تعبيرات ديگرى مانند «ماکثينَ فيها ابََداً» کهف/ 3، «لا يَبغَونَ عَنها حولاً» کهف/ 108 و مانند اينها، نشان مى‌‏دهد که به طور قطع گروهى از بهشتيان و دوزخيان جاودانه در نعمت يا در عذاب خواهند ماند.