با توجه به شناسنامه وهابیت که تولد این فرقه را در آغاز قرن هفتم و بر گرفته از عقاید ابن تیمیه می‌داند می‌توان گفت احکام خلاف اسلامی و سخت گیرانه ای که در این فرقه ضاله می‌بینیم برگرفته از احادیث و روایاتی است که عموما در دو کتاب صحیح مسلم و صحیح بخاری آمده است.
چنانچه بزرگان اهل‌سنت بر ورود اسرائیلیات به توسط کعب الاحبار و وهب بن منبّه مانند: «اینگونه مضامین و روایات گرفته شده از یهود و نصارا می‌باشد که توسط کعب الاحبار و ... از صفحات کتاب‌های تحریف شده بنی‌اسرائیل گرفته و با تحریف و تبدیل نقل شده، در حالی که مسلمانان نیازی به این روایات نداشته و خود صحیح‌تر، با منبقت‌تر، واضح‌تر و بلیغ‌تر از این روایات را داشتند خداوند از تقصیر آن دو بگذرد» [1] اذعان دارند و همچنین تمسک به ظواهر قرآن بدون در نظر گرفتن باطن آن باعث گشت تا وهابیت که از خود مایه و توان علمی خاصی نداشتند بر اساس جعلیات مذکور اقدام به صدور اکام در قالب فتوا داده‌اند در واقع مروج همان اسرائیلیاتی شدند که در دوران صدر اسلام به واسطه ممنوعیت نقل حدیث در کتب اسلامی رسوخ پیدا کرد.

پی‌نوشت:
[1]. ابن کثیر، تفسیر قرآن العظیم، دار الفکر، ج3، ص367