پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ سران مسلک شیخیه معتقدند که امام عصر (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) در مکانی غیر از این عالم دنیا، به نام «هورقلیا» زندگی می‌کند. همچنان که شیخ احمد احسایی (پیشوای مکتب شیخیه) وجود حضرت ولیعصر (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) را در چنین عالمی دانسته و مدعی می‌شود که هنگامی که ایشان به اقالیم شیعه می‌آیند، خود را به شکل یکی از اهالی این عالم نشان می‌دهند و از این‌رو کسی ایشان را نمی‌شناسد.[1]
اما لازم است بدانیم این ادعای پیشوای شیخیه در حالیست که:
اولاً: در هیچ روایتی این نحوه‌ی زندگی برای امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) بیان نشده و این صرفاً یک ادعای بی‌دلیل است. شاهد این گفتار آن است که شیخ احمد احسایی، به جای انتساب این ادعا به اهل‌بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام)، واژه‌ی هورقلیا را برگرفته از الفبای «سریانی» و مربوط به «صائبین» دانسته است.
ثانیاً: شیخ احمد احسایی با ادعای زیستن امام عصر (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) در عالمی فرازمینی، در حقیقت راه را برای ادعای قائمیت امثال علی‌محمد شیرازی (باب) هموار ساخته است. چرا که علی‌محمد شیرازی با آن‌که در تفسیر سوره‌ی یوسفِ خود، صراحتاً «محمد بن الحسن العسکری» را به عنوان امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) معرفی نمود؛ اما پس از مدتی خود را (که فرزند میرزا رضا بزاز بود) همان امام منتظر نامید!
چرا که با ادعای شیخ احسایی در مورد نحوه‌ی زندگی امام زمان و حلول ایشان در بدن‌های گوناگون، تمام بذله گویی‌های مدعیان مهدویت قابل توجیه می‌شود. یعنی فرزند میرزا رضای بزاز می تواند محمد بن الحسن العسکری (علیه السلام) باشد! آری؛ این ادعای بی‌سابقه‌ و بدون دلیل شیخ احسایی توانست بسیاری از جوانان را در جریان جنبش بابیت و سپس بهائیت به انحراف بکشاند.

پی‌نوشت:

[1]. ر.ک: اسرار الإمام المهدی، ص 109، به نقل از جوامع الکلم، رساله توبلیه.
[2]. علی محمد شیرازی، تفسیر سوره یوسف، ص 2.