پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ امروزه بخشی از جامعه ما، حاکمیتِ زرتشتیِ ساسانی را یک حاکمیت آرمانی می‌پندارند. لیکن باید پرسید که در زمان حکومت انوشیروان (که نقطه اوجِ حاکمیت زرتشتیِ ساسانی بود) با معترضین و ایضاً اغتشاشگران چگونه برخورد می‌شد؟

در زمان ساسانیان، مزدک و پیروانش، جنبشی در اعتراض به شکاف طبقاتی و در انتقاد از تحجّر مذهبی به راه انداختند. هر چند برخی از پیروان مزدک دست به اغتشاش زدند، اما اکثراً معترض بودند. نه آشوب‌گر. با این حال هنگامی که قدرت به انوشیروان رسید، بیش از 100 هزار نفر از مزدکیان را قتل عام کرد. (بنگرید)
هنگامی که انوشیروان، قوانین مالیاتی سخت‌گیرانه‌ای را علیه مردم ایران وضع کرد، از مشاوران خود نظر خواست. در آن مجلس، یک دبیر دانشمند از جا برخاست و محترمانه لب به اعتراض گشود و پیشنهاد کرد برای آسایش مردم، از سختی و سنگینی مالیات‌ها بکاهد. پس انوشیروان از اعتراض او برآشفته شد و دستور داد آن قدر بر سرِ دبیر ضربه زدند تا مُرد. (بنگرید)
در عصر حکومت انوشیروان، مردم گیلان در اعتراض به ستمگری‌هایِ حکومتِ زرتشتیِ ساسانی، دست به اعتراض زدند. پس انوشیروان به گیلان لشکر کشید و معترضین (و حتی زنان و کودکانِ بسیاری) را قتل عام کرد. چنان که در منابع تاریخی آمده جوی‌های خون در گیلان به راه افتاد و زمین گیلان پر از اجساد مردمان شد. (بنگرید)
در زمان حکومت انوشیروان، مردم بلوچستان نیز لب به اعتراض گشودند و برخی دست به اغتشاش زدند. پس انوشیروان به سوی بلوچستان لشکر کشید و بسیاری از جمله زنان و کودکان را از دم تیغ گذراند. (بنگرید)
انوشیروان کمترین اعتراض و انتقادی را تحمل نمی‌کرد. او حتی بسیاری از عزیزان خود از جمله فرزندان و برادرزادگان و عموزادگان خود را به جرم کمترین اعتراض یا سوء ظنی به قتل می‌رساند. (بنگرید)

اکنون جای این پرسش است کسانی که انوشیروانِ زرتشتی را به عنوان یک حاکمِ آرمانی و معیار قبول دارند، آیا حاضرند رفتار او را تصدیق و تأیید کنند؟ آیا حکومت کنونی، حق ندارد که اغتشاش‌گران را به اشد مجازات برساند؟!