وهابیت بر این باورند که توسل به انبیا و اولیا فقط در دنیا و عالم آخرت (قیامت) جایز است و توسل به انبیا و اولیا در عالم برزخ جایز نیست.(محمد بن عبدالوهاب، کشف الشبهات، ص70) بن باز در ابن باره می گوید: «به ضرورت دین و ادله شرعی دانسته شده که رسول خدا در هر مکانی موجود نیست و فقط جسم او در قبرش در مدینه منوره است ولی روحش در جایگاه اعلی در بهشت است. بنابراین پیامبر اکرم از امور اهل دنیا اطلاعی ندارد زیرا با مرگ، علم غیب نیز از بین می‌رود.» (بن باز، مجموع فتاوی، ج1، ص408، 417)
وهابیان چون برای اموات هیچ قدرتی و علمی قائل نیستند، توسل به انبیا و اولیا را جایز نمی‌دانند. از همین رو هر کس به نبی یا ولی متوسل است از دیدگاه آنان مشرک است.
درپاسخ از وهابیان می‌گوییم: قرآن به عنوان اولین منبع علم و معرفت، حیات برای مردگان را پس از مرگ ثابت کرده است. خداوند در قرآن می‌فرماید: «وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلُوا في‏ سَبيلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُون‏ (آل عمران/169) هرگز گمان مبر كسانى كه در راه خدا كشته شدند، مردگانند! بلكه آنان زنده‌‏اند، و نزد پروردگارشان روزى داده مى‏‌شوند.» بنابراین وقتی شهدا زنده هستند به طریق اولی پیغمبر (صلی الله علیه و آله) نیز زنده است. توسل به شخص زنده و قادر نیز جایز است.

محمّد بن عبد الوهّاب، كشف الشبهات، وزارة الشؤون الإسلامية والأوقاف والدعوة والإرشاد، المملكة العربية السعودية، چاپ اوّل، 1418 هـ.ق،
بن باز، مجموع فتاوی، تحقیق: محمد بن سعد الشويعر، بی‌نا، بی‌تا، بی‌جا.