یکی از شبهاتی که وهابیت بر مکتب اهل بیت وارد می‌کنند، این‌که در زمان پیامبر گرامی اسلام و اهل بیت، عزاداری سابقه‌ای نداشته است؛ بلکه شیعیان عزاداری را مرسوم کرده‌اند.
این سخن، ادعایی کذب است و کسی‌که با منابع روایی شیعه آشنایی داشته باشد، این سخن را تکذیب خواهد کرد، زیرا معصومین در مصائب امام حسین (علیه‌السلام) گریه کرده‌اند؛ امام کاظم (علیه‌السلام) می‌فرماید: حضرت فاطمه به زائران امام حسین نظر می‌کند، در حالی‌که با وی هزار پیغمبر و هزار صدیق و هزار شهید از کروبین می‌باشد و هزار هزار (یک میلیون) نفر، آن حضرت را بر گریستن یاری و همراهی می‌کنند. در این هنگام حضرت فاطمه چنان فریاد می‌زند که هیچ فرشته‌ای در آسمان‌ها باقی نمی‌ماند، مگر آن‌که از صدای ایشان به گریه می‌افتند و آن حضرت آرام نمی‌گیرد تا وقتی که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به نزد ایشان آمده و می‌فرماید:  دخترم اهل آسمان‌ها را به گریه انداختی و ایشان را از تسبیح و تقدیس حق تعالی بازداشتی. پس خودداری کن تا ایشان به حق بپردازند، چه آن‌که امر و فرمان خدا بر همه چیز نافذ و روان می‌باشد...[کامل الزیارات، ص91]
چنان‌چه در این روایت مشاهده می‌شود حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در مصیبت فرزندش حسین چنان گریه‌ای می‌کند که فرشتگان را به گریه وا می‌دارد.

پی‌نوشت:

جعفر بن محمد بن قولويه، کامل الزيارات، تحقيق: بهراد جعفري، ناشر: مكتبة الصدوق، ص91