یکی از شبهاتی که وهابیت بر مکتب اهل بیت وارد می‌کند، این است که در زمان پیامبر گرامی اسلام و اهل بیت، عزاداری سابقه‌ای نداشته است؛ بلکه شیعیان عزاداری را مرسوم کرده‌اند.
این مطلب که اهل بیت عزاداری نمی‌کرده‌اند، سخنی کذب و دروغ است. اهل بیت عصمت و طهارت در مصیبت امام حسین (علیه السلام) گریه می‌کردند و دیگران را نیز امر به عزاداری می‌کردند و اگر کسی با منابع شیعه آشنا باشد، این امر را به‌وضوح مشاهده خواهد کرد. در این نوشته فقط به ذکر گریه امام علی بر امام حسین (علیهما السلام) می‌پردازیم که حضرت قبل از شهادت فرزندشان حسین در عزای او گریه کردند.
امام جعفر صادق (علیه السلام) از پدرش امام محمد باقر (علیه السلام) نقل می‌کند که وقتی حضرت امیر با دو نفر از یارانش از کربلا عبور کردند، چشمان حضرت پر از اشک شد و فرمود: این‌جا محل پیاده شدن ایشان است. این‌جا محل اثاث و خیمه‌گاه آنان می‌باشد، این‌جا خونشان ریخته خواهد شد. ای خاک کربلا! خوشا به حالت که خون‌های چنین محبوبانی به روی تو می‌ریزد.[قرب الاسناد، ج1، ص26]

پی‌نوشت:

عبد الله بن جعفر حميرى، قرب الإسناد(ط- الحديثة)، تحقيق: گروه پژوهش در مؤسسه آل البيت عليهم السلام، ‌چاپ اول، ناشر: مؤسسه آل البيت عليهم السلام‌ 1413ق، ج1، ص26 «وَ عَنْ محمد بن عيسی، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ أَبِيهِ قَالَ: مَرَّ عَلِيٌّ بِكَرْبَلَاءَ فِي اثْنَيْنِ مِنْ أَصْحَابِهِ. قَالَ: فَلَمَّا مَرَّ بِهَا تَرَقْرَقَتْ عَيْنَاهُ لِلْبُكَاءِ، ثُمَّ قَالَ: هَذَا مُنَاخُ رِكَابِهِمْ، وَ هَذَا مُلْقَى رِحَالِهِمْ، وَ هَاهُنَا تُهَرَاقُ دِمَاؤُهُمْ، طُوبَى لَكَ مِنْ تُرْبَةٍ عَلَيْكَ تُهَرَاقُ دِمَاءُ الْأَحِبَّةِ».